Connect with us

Historie

Pewnego dnia zadzwoniła do mnie pani Halina, nawet się nie przywitała, tylko gorączkowo wyszeptała: – Wracaj szybko do domu! Mikołaj ma kochankę, w ogóle się nie wstydzi, chodzą razem, nawet się nie ukrywają.

Mój mąż Mikołaj i ja mieszkamy w małym, czteropiętrowym bloku. Sąsiedzi wiedzą o sobie niemal wszystko. Pani Halina i pani Wanda są wyjątkowo dociekliwe i czujne. Ciągle siedzą na ławce pod blokiem. Nawet mysz się nie prześlizgnie, wszystko widzą. Ogólnie rzecz biorąc, są miłe, po prostu chcą o wszystkich wszystko wiedzieć.

Mój mąż i ja mamy dwoje dzieci. Córkę Zosię i syna Miłosza. Zosia poszła już do szkoły, a Miłosz chodzi do przedszkola. Żyjemy spokojnie i w zgodzie. Oczywiście, zdarzają się czasem nieporozumienia, ale staramy się je szybko rozwiązywać. Jedno z takich nieporozumień wydarzyło się niedawno.

Pojechałam z dziećmi na wakacje do moich rodziców na wieś. Mikołaj nie dostał urlopu. Dlatego postanowiliśmy, że dzieci spędzą czas na wsi, na świeżym powietrzu, będą kąpać się w rzece, jeść świeże warzywa i owoce, a ja chociaż pomogę w czymś rodzicom. Dzieciom bardzo podobało się na wsi. Niepostrzeżenie minęła prawie połowa wakacji.

Pewnego dnia zadzwoniła do mnie pani Halina, nawet się nie przywitała, tylko gorączkowo wyszeptała:

– Wracaj szybko do domu! Mikołaj ma kochankę, w ogóle się nie wstydzi, chodzą razem, nawet się nie ukrywają.

– Musiała go pani pomylić z kimś innym, – nie wierzyłam w to, co usłyszałam.

– Pomyliłam, jasne! Na pewno specjalnie nie wziął tego urlopu. Chociaż to twoja sprawa, sama decyduj. Mnie nic do tego.

Wierzyć jej, czy nie wierzyć? Potem trochę się uspokoiłam i postanowiłam pojechać do miasta, żeby dowiedzieć się wszystkiego osobiście. Szybko się spakowałam i wróciłam do domu wieczornym autobusem. Przez całą drogę się denerwowałam, byłam zła na Mikołaja. Myślałam, jak on mógł zdradzić mnie, zdradzić dzieci. Wychodzi na to, że go nie znam. A tak mu ufałam. Pogrążona w takich niewesołych myślach doszłam do mojego domu. W oknach paliło się światło. Czyli Mikołaj jest w domu. Długo wahałam się, czy zadzwonić do drzwi, czy otworzyć je swoim kluczem. Postanowiłam otworzyć, co ma być, to będzie. Weszłam do mieszkania, po cichu poszłam do kuchni, a tam Mikołaj je kolację z jakąś młodą, ładną kobietą. Zabrakło mi tchu.

– O! Gosia! Przyjechałaś. Coś się stało? – spytał Mikołaj, wstając z krzesła.

A ja stoję i nie mogę wydobyć z siebie ani słowa.

– Co z tobą? No wejdź. Poznajcie się. To moja kuzynka Laura. Przyjechała do naszego miasta w delegację. Zaproponowałem, żeby zatrzymała się u nas, – wyjaśnił Mikołaj.

Kamień spadł mi z serca. Przypomniałam sobie, że na naszym ślubie była ciotka Mikołaja, Monika, która mieszka gdzieś na Podkarpaciu. Zapraszała nas nawet w odwiedziny do siebie, ale jakoś nigdy nie skorzystaliśmy z zaproszenia.

Wtedy już chętnie usiadłam z nimi do stołu. Laura okazała się pogodną, ​​dowcipną kobietą, bardzo przyjemnie się z nią rozmawiało. Siedzieliśmy wszyscy do późnej nocy, oglądaliśmy zdjęcia z naszego ślubu i wspominaliśmy krewnych. To niefortunne nieporozumienie miało tak miłe zakończenie.

Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

cztery × cztery =

Trending