Connect with us

Historie

Do ślubu zostały niecałe dwa tygodnie, kiedy ojciec Rafała przyszedł do nas i powiedział, że jego syn i ja nie możemy się pobrać

Rodzice zawsze mówili mi, że jestem piękna i mądra. W końcu jestem ich trzecim dzieckiem i jedyną córką. Mama i tata bardzo czekali na dziewczynkę, więc nigdy nie skąpili mi komplementów i prezentów. Co prawda, w szkole nie byłam szczególnie lubiana. Rzecz w tym, że mój ojciec był wtedy wójtem, a nasza rodzina zawsze była najbogatsza w wiosce. Inne dzieci często dokuczały mi, że żyje nam się tak dobrze, bo mój ojciec kradnie z budżetu gminy. Chociaż wiedziałam, że to nieprawda, to jednak przykro było mi słyszeć takie rzeczy od rówieśników.

Do czternastego roku życia byłam w szkole odludkiem. Nikt nie chciał się ze mną nie tylko przyjaźnić, ale nawet siedzieć w tej samej ławce. To bolało, ale dałam radę. Jednak nie sama. W moim życiu pojawił się Rafał. Miałam czternaście lat, a on był ode mnie o cztery lata starszy. Poznaliśmy się, gdy nasi rodzice wspólnie obchodzili jakieś państwowe święto. Rafał był synem wójta z sąsiedniej wioski. Wysoki, starszy – od razu mi się spodobał. Zwłaszcza, że ​​nigdy wcześniej nie przyjaźniłam się z chłopcami. A tu nagle okazuje mi zainteresowanie taki przystojny i stylowo ubrany chłopak. To nie mogło mi się nie spodobać. Rafał powiedział mi też, że jestem bardzo ładna i że na pewno się ze mną ożeni, gdy tylko będę pełnoletnia.

Chociaż to nie był żaden poważny związek, Rafał i ja zaczęliśmy się bardzo często widywać. Przyjeżdżał do mnie w każdy weekend. Starszy chłopak z własnym samochodem – wszystkie dziewczyny mi zazdrościły. Zaczęłam nawet chodzić z Rafałem na dyskoteki. Chodziło o to, żeby udowodnić moim rówieśnikom, którzy mnie nie akceptowali, że jestem jednak coś warta, bo udało mi się „poderwać” takiego niesamowitego chłopaka.

Kiedy skończyłam osiemnaście lat, moi i Rafała rodzice zaczęli planować nasz ślub. Byli szczęśliwi, że postanowiliśmy się pobrać, bo mieli w tym jakieś swoje polityczne interesy. A ja i mój chłopak cieszyliśmy się, że tak nam się udało – rodzice zorganizują huczne wesele, podróż poślubną do Emiratów Arabskich, a nawet planują kupić nam mieszkanie w mieście. Patrzyłam na moje byłe koleżanki z klasy – niektóre studiują i mieszkają w obskurnym akademiku, niektóre założyły rodziny i mieszkają w starych domach z rodzicami, sadzą ziemniaki i zajmują się domem. A ja będę miała wszystko – przystojnego męża, dostatnie życie i własny dom.

Do ślubu zostały niecałe dwa tygodnie, kiedy ojciec Rafała przyszedł do nas i powiedział, że jego syn i ja nie możemy się pobrać. Jak się okazało, o wiele bardziej opłaca się ożenić Rafała z córką burmistrza z pobliskiego miasteczka. Jest w tym samym wieku co Rafał, ale właśnie kończy studia, jest piękna, oczytana i będzie lepiej pasować do syna. Poza tym ojciec nowej narzeczonej Rafała jest gotowy kupić nowożeńcom mieszkanie w stolicy. Teraz Rafałowi to ona się podoba, a mnie nie chce już widzieć. Nie przyszedł nawet, żeby wszystko wyjaśnić osobiście. Zamiast tego wysłał swojego ojca.

Długo płakałam, nie mogłam uwierzyć, że to mi się przydarzyło. I co teraz? Jak będą na mnie patrzeć wszyscy mieszkańcy wioski? Wiedzieli, że wkrótce mam wyjść za mąż, i co im teraz powiem? Będą się ze mnie śmiać!

Już następnego dnia pojechałam do miasta, żeby złożyć dokumenty na studia. Na szczęście to był czas dodatkowej rekrutacji i mój ojciec zgodził się, żebym poszła na Uniwersytet Ekonomiczny. Studiowałam tam, szczerze mówiąc, niezbyt pilnie, ale nowi znajomi pomogli mi trochę oderwać się od smutnych myśli. Udało mi się zapomnieć o Rafale i bólu, jaki wywołała we mnie jego zdrada.

Po ukończeniu studiów znalazłam pracę w dużej firmie. Tam poznałam Marcina. Był ode mnie tylko o rok starszy, ale piastował już stanowisko kierownika działu. Kiedy po raz pierwszy go zobaczyłam, bałam się nawet pomyśleć o tym, żeby spojrzeć w oczy tak przystojnego mężczyzny. Ale on zrobił to sam. Kiedyś Marcin zaprosił mnie na kolację i już w tamtej chwili wiedziałam, że się zakochałam. On we mnie też. Przy Marcinie czułam się naprawdę szczęśliwa i potrzebna. Nie interesowało go, kim jest mój ojciec ani jakie korzyści może przynieść mu nasz związek. Po prostu mnie kochał.

Jeszcze przed ślubem dowiedziałam się, że Marcin jest synem jednego z najbogatszych biznesmenów w regionie. Jest nie tylko szefem działu, ale też przyszłym prezesem firmy, w której pracuję. Na szczęście ta informacja w żaden sposób nie wpłynęła na nasz związek, ponieważ kochałam Marcina tylko dlatego, że był mój.

Jesteśmy razem od ponad siedmiu lat. Mamy piękną córkę, którą wychowuję razem z najdroższym człowiekiem na świecie – Marcinem. Jestem mu wdzięczna za to, że stał się dla mnie wszystkim i pomógł mi zapomnieć o zdradzie, która wydarzyła się w moim życiu.

Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

pięć × cztery =

Ciekawostki5 miesięcy ago

Dziadek był przeciwny rozwodowi Pawła i Julii. Uważał, że małżeństwo zawiera się na całe życie. Postawił więc wnukowi ultimatum: albo rozwód, albo spadek.

Ciekawostki10 miesięcy ago

Nieoczekiwane spotkanie w sklepie

Historie10 miesięcy ago

Współpasażer z przedziału

Dzieci10 miesięcy ago

Co wy sobie myślicie?

Historie10 miesięcy ago

Ciociu, zamieszkaj z nami

Ciekawostki10 miesięcy ago

Kiedy był zdrowy, Monika nie była mu do niczego potrzebna

Życie10 miesięcy ago

Przyjeżdżać nie musisz, ale jeżeli chcesz nam sprawić przyjemność, to wyślij pieniądze

Relacje10 miesięcy ago

Przygotowałem niespodziankę dla żony na rocznicę ślubu. Kupiłem jej ulubione kwiaty, butelkę szampana i ciasto. Czekając na ukochaną, sam nie zauważyłem, jak zasnąłem. Kiedy się obudziłem, żona siedziała obok mnie. Chciałem ją przytulić i pocałować, ale nie zdążyłem. Wstała po cichu i wyszła do przedpokoju. Dopiero wtedy zauważyłem dwie walizki stojące przy drzwiach. Żona powiedziała, że ​​zostawia mnie dla innego. Kocha go, a mnie nie

Ciekawostki10 miesięcy ago

Mój mąż zginął w wypadku samochodowym, a ja adoptuje jego syna z pierwszego małżeństwa.

Ciekawostki10 miesięcy ago

Dzieci z niecierpliwością czekały na Dzień Babci i Dziadka. Przez cały tydzień przygotowywały prezenty. Traf chciał, że zobaczyła je przypadkowo babcia, ale wcale nie ta, dla której były przeznaczone. Teraz zarzuca się nam, że źle wychowaliśmy nasze dzieci

Trending