Nieoczekiwane spotkanie w sklepie

Sklep. Stoję w kolejce do kasy. Obok mnie stoi ochroniarz, który wydał mi się jakiś znajomy. Spojrzałam na identyfikator.

– Michał?

– Tak, mogę w czymś pomóc? Kasia?

– Co za nieoczekiwane spotkanie! Ile lat się nie widzieliśmy?

Michał był moją pierwszą miłością, wszystkie koleżanki mi wtedy zazdrościły takiego chłopaka. Studiowaliśmy na tej samej uczelni. Jak sobie teraz przypominam, zawsze woził mnie na zajęcia samochodem, co prawda swojego ojca, ale i tak wszystkie dziewczyny były zachwycone.

Snuł wielkie plany na przyszłość. Chciał otworzyć własny biznes.

Wychodziliśmy razem co wieczór. Michał zabierał mnie do różnych lokali. Najczęściej na pizzę. Nie zapominał jednak o prezentach i żadne z naszych spotkań nie mogło się obejść bez kwiatów. Ja bardzo lubiłam tańczyć. Marzyłam, żeby zajmować się tym profesjonalnie. Dlatego nie unikaliśmy dyskotek.

Później się okazało, że Michał był strasznym podrywaczem i nie mógł przejść obojętnie obok żadnej spódniczki. Dlatego po dwóch miesiącach zerwaliśmy ze sobą. A dokładniej, to on mnie zostawił.

Na początku dzwonił do mnie coraz rzadziej, całymi dniami potrafił nie odbierać telefonu. Tłumaczył, że ma dużo rzeczy na głowie, że stara się, żeby niczego nie brakowało nam w przyszłości. Aż pewnego dnia po prostu napisał SMS, w którym poinformował, że musimy się rozstać.

Chciałam z nim porozmawiać po raz ostatni, dowiedzieć się, o co chodzi. Od jakiegoś czasu nie zjawiał się na uczelni, unikał wszelkich spotkań ze mną. Wszystkie moje wysiłki poszły na marne. A wydawało mi się, że znalazłam miłość swojego życia… Jak się okazało, pomyliłam się i przez to czułam się jeszcze gorzej.

Od tego czasu minęło 25 lat. A teraz stał przede mną zwykły ochroniarz w supermarkecie.

– Nie wyszło z firmą? – zapytałam.

– Próbowałem otworzyć swój biznes, ale nie przewidziałem pewnych sytuacji i straciłem wszystkie oszczędności.

Przyszła moja kolej, zapłaciłam za zakupy i wyszłam ze sklepu. Ale nie mogłam przestać myśleć o Michale.

Kilka dni później spotkaliśmy się ponownie w sklepie. Zaproponowałam, żebyśmy poszli gdzieś napić się kawy i porozmawiać. Obok sklepu była kawiarnia.

– Wybacz, zrozumiałem, że kiedy cię zostawiłem, popełniłem duży błąd.

– Michał, nie ma o czym mówić, to dawne dzieje. Już dawno o tym zapomniałam, a teraz jestem szczęśliwą żoną i matką.

– Teraz pewnie myślisz, że jestem frajerem? I ja się z tobą zgadzam. Miałem ambitne plany i chciałem je zrealizować. A teraz kim jestem, zwykłym ochroniarzem w supermarkecie? Możesz nie odpowiadać, sam wiem. Chociaż w życiu osobistym nie jest tak źle, z żoną jesteśmy razem już 20 lat. Mamy troje dzieci. Zostałem dziadkiem. Trzy miesiące temu urodził mi się wnuk. Dlatego, żeby utrzymać rodzinę, chwytam się każdej pracy.

– Bardzo się cieszę, że wszystko ci się dobrze ułożyło. A ja spełniłam swoje marzenie z dzieciństwa. Otworzyłam własną szkołę tańca. Teraz pomagam moim uczniom zbliżyć się o krok do zrealizowania ich marzeń.