Connect with us

Dzieci

Adoptowała mnie kobieta, której ukradłem złoty łańcuszek

Dziś chciałbym opowiedzieć wam moją historię o tym, jak trafiłem do domu dziecka, a później poznałem moją przyszłą przybraną mamę. Nawiasem mówiąc, wtedy się jeszcze tego nawet nie domyślałem.

Mam na imię Adrian. Zacznę od tego, że ​​nie pochodzę z zamożnej rodziny, chociaż kiedyś wszystko było u nas dobrze, aż do pewnego momentu. Kiedy miałem trzy lata, poszedłem do przedszkola, do którego chodziłem bardzo krótko. Powodem było to, że moja mama nagle straciła pracę i siedziała w domu. W związku z tym miała dla mnie czas, byłem pod jej opieką i przedszkole nie było potrzebne. W efekcie zarabiał tylko mój ojciec, ale on też szybko stracił pracę, został zwolniony. Potem zaczął dużo pić i namówił do tego moją mamę. Co działo się w naszym domu, kiedy się oboje upili, wiem tylko ja i Pan Bóg. Pewnego dnia uciekłem z domu, postanowiłem po prostu iść przed siebie, tam, gdzie mnie oczy poniosą.

Na dworze było ciemno i szybko zdałem sobie sprawę, że się zgubiłem. Nie wiedziałem, gdzie jestem. Po godzinie siły zaczęły mnie opuszczać, byłem bardzo zmęczony i chciało mi się jeść, ale nie miałem ochoty wracać do domu. Udało mi się znaleźć duże kartonowe pudło koło śmietnika i tam się schowałem. Rano podeszła do mnie jakaś starsza kobieta i zapytała kim jestem i jak tu trafiłem. Musiałem jej wszystko opowiedzieć, jakimś cudem ta babcia uwierzyła mi na słowo i obiecała pomóc. Zabrała mnie do siebie, a następnego dnia trafiłem do domu dziecka. Tam mnie nawet serdecznie przyjęli, nakarmili, umyli i pozwolili odpocząć. Tydzień później poinformowano mnie, że odnaleziono moich rodziców, a oni sami zgodzili się mnie oddać. Zostałem więc bez rodziny. Minął mniej więcej miesiąc. Pewnego dnia zauważyłem na korytarzu kobietę, która rozmawiała z wychowawczynią. Kiedy mnie zauważyła, uśmiechnęła się szeroko i pomachała do mnie ręką, a ja z jakiegoś powodu przestraszyłem się i pobiegłem do swojego pokoju.

Następnego dnia ta tajemnicza kobieta przyszła ponownie i tym razem chciała mnie bliżej poznać. Ale ja nie chciałem odpowiadać na żadne pytania, w ogóle nie chciałem z nią rozmawiać. Chociaż byłem w domu dziecka od niedawna, to już straciłem nadzieję, że znajdę nową rodzinę. Ale wróćmy do Natalii, tak przedstawiła mi się ta kobieta. Kiedy rozmawialiśmy, moją uwagę przykuł złoty łańcuszek przy jej torebce. Do tej pory nie rozumiem, dlaczego postanowiłem go ukraść. To właśnie zrobiłem, kiedy Natalia wyszła na chwilę z pokoju.

Ledwo otworzyła drzwi, ja, nie zastanawiając się długo, odczepiłem łańcuszek i wybiegłem na podwórko. Byłem tak przerażony tym, że ktoś mnie złapie, że nie zauważyłem rowerzysty, jadącego ścieżką, na którą wbiegłem. Zderzyliśmy się, a ponieważ mężczyzna jechał z dużą prędkością, zwalił mnie z nóg. Mocno uderzyłem głową o ziemię. Nie pamiętam dobrze, co się potem wydarzyło, ale usłyszałem głos Natalii i mojej wychowawczyni. Potem zemdlałem i otworzyłem oczy już w karetce. Mój stan był normalny, nic sobie nie połamałem, miałem tylko trochę posiniaczone ramię. Tego dnia diametralnie zmieniłem zdanie na temat Natalii. Pomogła mi wyzdrowieć, zapłaciła za wszystko, czego potrzebowałem. Przez chwilę nawet bardzo się przed nią wstydziłem, przeprosiłem, a ona oczywiście mi wybaczyła, powiedziała, że nic takiego się nie stało.

Bardzo szybko opuściłem dom dziecka, nie było z tym żadnych trudności. Wychowawczyni życzyła mi powodzenia i poprosiła, żebym słuchał moich nowych rodziców.

Mama Natalia i tata Marcin od razu zastąpili mi tamtych ludzi, których niestety nie można nazwać rodzicami. Jasne, że nie zawsze ich słuchałem i robiłem różne głupie rzeczy, ale nikt nie jest doskonały, w końcu uczymy się na własnych błędach. Co też robiłem, kiedy mama i tata wyjaśniali mi, że jakieś zachowanie jest niewłaściwe.

Tak mi upłynęło kolejne czternaście lat w kochającej i opiekuńczej rodzinie. Ci ludzie dali mi nowe życie, o którym tylko marzyłem. Zawsze byli po mojej stronie, pomagali, wspierali i chronili mnie na wiele sposobów, jak rodzone dziecko, którego nigdy nie mieli. Jestem im za to bardzo wdzięczny. Później jeszcze wiele razy przepraszałem mamę za to, co zrobiłem w domu dziecka. Naprawdę do tej pory nie rozumiem, po co i dlaczego to zrobiłem. Ale wybaczyła mi, powiedziała, że ​​to drobiazg i że nie ma do mnie o to żalu. No i w taki właśnie sposób znalazłem ludzi, którzy stali się moją prawdziwą rodziną.

Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

17 + 18 =

Ciekawostki3 miesiące ago

Dziadek był przeciwny rozwodowi Pawła i Julii. Uważał, że małżeństwo zawiera się na całe życie. Postawił więc wnukowi ultimatum: albo rozwód, albo spadek.

Ciekawostki9 miesięcy ago

Nieoczekiwane spotkanie w sklepie

Historie9 miesięcy ago

Współpasażer z przedziału

Dzieci9 miesięcy ago

Co wy sobie myślicie?

Historie9 miesięcy ago

Ciociu, zamieszkaj z nami

Ciekawostki9 miesięcy ago

Kiedy był zdrowy, Monika nie była mu do niczego potrzebna

Życie9 miesięcy ago

Przyjeżdżać nie musisz, ale jeżeli chcesz nam sprawić przyjemność, to wyślij pieniądze

Relacje9 miesięcy ago

Przygotowałem niespodziankę dla żony na rocznicę ślubu. Kupiłem jej ulubione kwiaty, butelkę szampana i ciasto. Czekając na ukochaną, sam nie zauważyłem, jak zasnąłem. Kiedy się obudziłem, żona siedziała obok mnie. Chciałem ją przytulić i pocałować, ale nie zdążyłem. Wstała po cichu i wyszła do przedpokoju. Dopiero wtedy zauważyłem dwie walizki stojące przy drzwiach. Żona powiedziała, że ​​zostawia mnie dla innego. Kocha go, a mnie nie

Ciekawostki9 miesięcy ago

Mój mąż zginął w wypadku samochodowym, a ja adoptuje jego syna z pierwszego małżeństwa.

Ciekawostki9 miesięcy ago

Dzieci z niecierpliwością czekały na Dzień Babci i Dziadka. Przez cały tydzień przygotowywały prezenty. Traf chciał, że zobaczyła je przypadkowo babcia, ale wcale nie ta, dla której były przeznaczone. Teraz zarzuca się nam, że źle wychowaliśmy nasze dzieci

Trending