Zawsze uważałam, że krytyka niszczy talent. Sztuka nie lubi oceniania.

Nie jest dobrze, gdy ludzie nie doceniają samych siebie. O ile zawyżoną samoocenę można łatwo skorygować, to niskie poczucie własnej wartości stanowi poważny problem.

Niestety, tacy ludzie zwykle widzą we wszystkim to, co najgorsze. Niska samoocena i pesymizm idą w parze i są nierozłączne.

Najbardziej przykre jest to, że tacy ludzie nawet nie lubią komplementów, nie zauważają swoich talentów, nie rozwijają ich, wstydzą się. A kiedy ich chwalisz, myślą, że to z litości albo że kłamiesz.

Miałam przyjaciela, bardzo utalentowanego i miłego chłopaka. Doskonale grał na fortepianie.

Ja już po roku rzuciłam szkołę muzyczną, a on uczył się tam dalej.

Nie tylko nauka przychodziła mu z łatwością, ale miał też idealny słuch muzyczny i potrafił improwizować.

Bardzo lubiłam słuchać jego piosenek, które komponował dosłownie w biegu, bez żadnych wcześniejszych nagrań i prób. Ale Łukasz miał jedną wadę. Zupełnie siebie nie lubił i nie doceniał.

To naprawdę przykre, kiedy tak utalentowana osoba przeczy swoim zdolnościom, unika tego i sama siebie nie ceni.

Dlatego Łukasz nigdy nie zgłaszał się do żadnych konkursów, nie brał udziału w festiwalach ani koncertach. Zachował swój talent dla siebie tylko dlatego, że nie wierzył w sprawiedliwy i rozsądny osąd ze strony innych. Oczywiście, ja go ciągle komplementowałam i powtarzałam, że zawsze mówię to szczerze, tak jak naprawdę myślę.

Zanim zaczniecie kogoś krytykować, powinniście zrozumieć, jak bardzo takie słowa ranią ludzi i niszczą talenty. Lepiej wspierać tych, którzy tego potrzebują, niż zimno oceniać.