Kupili synowi samochód, a córce nie.

Mam przyjaciółkę Łucję. Ma 46 lat, męża Bogdana i dwójkę dzieci.

Córka jest starsza, ma 24 lata. Jest przepiękna i bardzo inteligentna. Często pomaga rodzicom, lubi rysować. Trzeba przyznać, że ma do tego talent.

Syn jest młodszy, ma 21 lat. Jest wysoki i przystojny, ubiera się bardzo stylowo. Właśnie ukończył studia i szuka pracy. Jest energiczny i przebojowy.

Łucja razem z mężem postanowili kupić synowi samochód. Był chłopakiem i interesował się motoryzacją. Kupili mu jego wymarzony model.

Chłopak był bardzo zadowolony, od razu pojechał na przejażdżkę pochwalić się znajomym. Posiadanie własnego samochodu to było jego marzenie.

Niestety, córka Łucji nie była zadowolona. W końcu ona nic nie dostała, a również marzyła o samochodzie, czy chociaż nowym telefonie.

Nie mogła zrozumieć, dlaczego rodzice postąpili tak niesprawiedliwie. Brat dostawał wszystko bez wysiłku.

Ja również uważam, że Łucja z mężem postąpili bardzo niesprawiedliwie. Dzieci powinny być traktowane równo. Albo kupują coś obu, albo nikomu.

Córka miała żal dla rodziców. Pogodziła się jednak z tym i postanowiła osiągnąć wszystko sama. Otworzyła własną firmę i teraz może kupić co tylko chce.