Córka znalazła zgubiony portfel i zwróciła go właścicielowi.

Po powrocie do domu weszłam do kuchni, aby rozłożyć zakupy. Na stole zobaczyłam talerz, na którym była duża ilość świeżo upieczonych ciasteczek. Zastanawiałam się, kto miał czas, aby je upiec.

Córka odrabiała lekcję w sąsiednim pokoju. Poprosiłam ją do kuchni i zapytałam, czy to ona zrobiła nam taką słodką niespodziankę. Córka z uśmiechem na twarzy poinformowała mnie, że ktoś ją tymi ciasteczkami poczęstował. Wzięła jedno z nich do ust, rozkoszując się smakiem i stwierdziła, że są bardzo smaczne.

-„Kto cię poczęstował?” – zaciekawiona dopytywałam córkę.

Dziewczyna usiadła na kuchennej kanapie i zaczęła opowiadać.

Wracając ze szkoły, znalazła portfel. Zajrzała do niego, w środku była duża ilość pieniędzy oraz dokumenty. Krysia z dokumentów dowiedziała się, jaki jest adres osoby, która zgubiła portfel. Odszukała dom i postanowiła osobiście oddać go właścicielowi.

Zadzwoniła do mieszkania, powiedziała, kim jest I z czym przychodzi. Drzwi mieszkania otworzył jej starszy mężczyzna. Spojrzał na portfel i zawołał:

– Nie mogę uwierzyć, że się znalazł. Taki jestem roztargniony!

Krysia odmówiła przyjęcia pieniędzy, które chciał jej wręczyć szczęśliwy właściciel zguby, chociaż przez moment była pokusa na kupienie sobie jakiegoś przysmaku. Starszy pan wręczył jej talerz ciepłych jeszcze, świeżo upieczonych ciastek. Ponieważ dziewczyna była łasuchem, nie odmówiła przyjęcia tego prezentu.

Ciastek wystarczyło dla wszystkich domowników. Mój mąż po powrocie z pracy był zdziwiony, że miałam czas, aby coś upiec. Gdy powiedziałam mu o zdarzeniu Krysi, uśmiechnął się.

Tylko teściowa, z pewną ostrożnością zareagowała na działania wnuczki:

-„Nigdy więcej tak nie rób, dziecko. Nie możesz sama chodzić do mieszkania nieznajomego mężczyzny. Powinnaś zadzwonić do mnie, mamy lub taty, aby nas o tym powiadomić. Następnym razem przynieś znalezioną rzecz do domu i oddasz ją właścicielowi w towarzystwie osoby dorosłej”.

Mój mąż i ja nawet nie sądziliśmy, że to może być niebezpieczne. Byliśmy dumni z córki, że poradziła sobie sama ze znalezieniem adresu i oddaniem mężczyźnie jego własności. Nie pomyślałam, że córka zrobiła źle, idąc tam sama. Nikt z nas nie miał pretensji do dziewczyny, ale teściowa tłumaczyła jej cały wieczór o niebezpieczeństwach, które czyhają na dzieci, na ulicach miast.

Wychowaliśmy wspaniałą, odpowiedzialną i wrażliwą córkę i jest to dla nas, rodziców ogromna satysfakcja. Jesteśmy skromnymi, ale przyzwoitymi ludźmi. Nigdy nie przywłaszczylibyśmy sobie rzeczy, które nie należą do nas. Czasami rozpieszczam Krysię, dając jej dodatkowe kieszonkowe, ale córka sama dobrze wie, na co wydać te pieniądze.