Olek i Ola

– Olek, nie zrobisz mi tego! Kocham cię!

– Аnka, gdybyś kochała, to byś mnie nie zdradziła.

– Ja tego nie zrobiłam, źle to zrozumiałeś! Jestem w ciąży! W ciąży – z tobą!

– Dość! Nie dotykaj mnie! – powiedział Olek, i wyszedł.

Akademik był wspólny, mieszkali w nim chłopcy i dziewczęta. Anka przychodziła do swojej przyjaciółki Marty, a potem zamieszkały razem, chociaż studiowały na innych wydziałach. Anka – na filologii, Marta – na prawie.

Stopniowo pojawiało się coraz więcej znajomych, Anka jest bardzo otwarta. Inna niż Marta, chociaż dzielą je tylko trzy lata. Marta jest zwyczajna, nudna, nieciekawa. Chłopaki jej nie podrywali. Z kolei Anka to dziewczyna z charakterem. Dobrze ubrana, kokietka, lubiana.

Szybko zaczął się romans Anki i Olka, oboje weseli, młodzi. Świetnie razem wyglądali. Ona jest brunetką o pięknej ciemnej karnacji, on wysportowanym blondynem o niebieskich oczach.

Wszyscy myśleli, że będą zawsze razem. To była idealna para. Wydawali się doskonale do siebie pasować.

Miłość szybko minęła, gdy tylko Olek zauważył, że Anka flirtuje z jego bratem. Nic takiego, ale odszedł natychmiast. Anka zdała sobie sprawę, że jest w ciąży. Cały ten czas mieszkali osobno. Kiedy spotykał ją z widocznym brzuszkiem, traktował z dystansem.

Na świat przyszła dziewczynka. Było jasne, że była córką Olka. Dali jej na imię Ola. Anka wychowywała ją razem z Martą. Jedna pracowała, druga była z dzieckiem, tak na zmianę.

Dziewczynka szybko wyrosła z pieluszek, biegała po podwórku, często rzucała się Olkowi w oczy.

Pewnego dnia trochę wypił i przyszedł do Anki, żeby porozmawiać:

– Przecież wiedziałaś, że między nami wszystko skończone? Nie mogłaś usunąć tej ciąży?

– Wiesz, jedno się skończyło, ale kiedy urodziłam, dla mnie zaczęło się nowe życie! Dalej uważasz, że Ola nie jest twoją córką?

– Nie… Dobrze, wybacz mi – powiedział Olek i wyszedł.

Następnego dnia zapukał do drzwi z bukietem kwiatów i zabawkami w rękach. Marta kazała swojej przyjaciółce wyrzucić chłopaka i nie wracać do niego.

– Po tym, co zrobił! Jeśli raz cię zostawił, to będzie i drugi raz! – przekonywała Marta.

Ale Anka mu wybaczyła, no bo jak inaczej? Jest ojcem dziecka, a ona naprawdę go kochała. Sześć miesięcy później pobrali się. Wkrótce potem Ance i Olkowi urodził się syn. Byli kochającą się rodziną.

– Kochana, ale synowi nie damy już na imię Olek! – uśmiechnął się.

– Wiesz, że to twój syn, to sam możesz wybrać mu imię!

Anka postąpiła słusznie, nie słuchając wtedy swojej przyjaciółki. Musisz znaleźć siłę do przebaczenia i posłuchać swojego serca, inaczej nie zbudujesz szczęśliwego życia. Każdy może się czasem mylić.