Connect with us

Dzieci

Moja mama za bardzo przejmuje się moim życiem, a po moim rozwodzie jej nadopiekuńczość tylko się zwiększyła

Jestem jedyną córką mojej mamy i ona przez całe życie ciągle się o mnie martwi. Nigdy nie było takiej sytuacji życiowej, która by się wydarzyła bez porad mojej mamy.

Kiedy wychodziłam za mąż, mama radziła mi, jak zadbać o męża i jak powinna się zachowywać żona, kiedy mąż sprawi jej jakąś przykrość. W naszych codziennych sprawach moja mama też ustalała własne porządki, chociaż mieszkaliśmy z mężem osobno.

Mama przychodziła do mnie prawie codziennie. Mąż się do tego przyzwyczaił, chociaż nie podobała mu się nadmierna uwaga teściowej. Jednak ich relacje nie były złe. Moja mama lubiła ugotować coś pysznego dla zięcia, a mąż pomagał jej w pracach domowych. Mama przez całe życie mieszkała sama, więc w jej mieszkaniu przydała się męska ręka. Mój Igor potrafił naprawić dosłownie wszystko. Tak więc mama była bardzo szczęśliwa, że ​​ma takiego zięcia.

Kiedy urodziła się nasza córka, mama zaczęła nas odwiedzać jeszcze częściej. Czasami zostawała na noc, ale w pierwszych miesiącach życia mojego dziecka naprawdę bardzo potrzebowałam jej pomocy. Igor uważał inaczej, że jesteśmy rodzicami, więc sami powinniśmy sobie poradzić z naszą córką.

W ten sposób w naszym zgodnym małżeńskim życiu zaczęły się pojawiać pierwsze konflikty. Igor coraz częściej zostawał do późna w pracy, żeby nie widywać codziennie teściowej, moja mama zaczęła oskarżać go o obojętność, a potem podejrzewała go o zdradę.

Starałam się w każdy możliwy sposób zadowolić i moją mamę, i męża. Zaczęłam nawet mówić mamie, że nie musi nam codziennie pomagać. Ale to nie przyniosło żadnego rezultatu. Kiedy nasza córeczka miała sześć miesięcy, Igor się przyznał, że mnie zdradził. Nie potrafiłam mu wybaczyć i postanowiliśmy się rozstać.

Zostałam w mieszkaniu Igora. Umówiliśmy się, że przepisze mieszkanie na mnie, ale  w związku z tym nie będzie płacił alimentów. Były mąż nie wyrzekł się córki, widuje się z nią mniej więcej raz w miesiącu.

Po rozwodzie mama prawie na stałe się do mnie wprowadziła. Uważa, że potrzebuję jej wsparcia i pomocy. Ale ja nawet nie chcę słuchać żadnych jej rad, bo uważam, że częściową winę za to, że zostałam sama z małym dzieckiem, ponosi właśnie moja matka.

Mimo to nie wiem, jak odmówić mamie, kiedy kolejny raz oferuje swoją pomoc. Rozumiem, że nie ma nikogo oprócz mnie i mojej córki. Tylko, że jej nadopiekuńczość nie jest dobra. Może komuś z was udało się uciec ze zbyt mocnego uścisku mamy? Proszę, powiedzcie mi, co i jak powinnam zrobić.

Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

osiem − pięć =

Trending