Życie
Krewni Piotra pozbawili go spadku. Pewnego dnia zadzwonił jego starszy brat Daniel i powiedział: – Teraz ja jestem właścicielem tego domu! Możesz przyjechać i zabrać swoje rzeczy.
Piotr był wstrząśnięty, gdy matka zapisała w testamencie cały spadek jego starszemu bratu Danielowi. A brat zmusił go, żeby zabrał swoje rzeczy z domu, w którym obaj dorastali i do którego nigdy nie wrócili, ponieważ Daniel postanowił go sprzedać i zachować pieniądze dla siebie.
Dwaj bracia – Daniel i Piotr byli najlepszymi kawalerami w całej wsi – odważni, mądrzy, przystojni i zawsze gotowi do pomocy. Ich matka zawsze powtarzała, że to „jej krew” i bardzo ich kochała. Chłopcy dorośli, zamieszkali w mieście, zostawili matkę samą na wsi i założyli własne rodziny.
Najmłodszy syn, Piotr, szybko dorósł i wyjechał do pracy za granicę, ponieważ od dzieciństwa doskwierało mu biedne życie na wsi. W szkole Piotrowi dobrze szła nauka języków obcych, a w tym samym czasie jego starszy brat Daniel stale pomagał matce w domu, a następnie przy bydle.
Piotr dostał kierownicze stanowisko w międzynarodowej firmie za granicą, ożenił się, kupił dom i miał dzieci. Ciągle pomagał finansowo matce, przesyłając jej pieniądze na leki, sprzęt AGD, remonty i wakacje. Widywali się rzadko, bo mieszkał setki kilometrów od rodzinnej wioski.
Piotr nawet zaproponował matce, żeby przeprowadziła się do niego za granicę, ale ona odmówiła, mówiąc, że jest przyzwyczajona do Polski, do swoich rodzinnych stron i nie chce zostawiać gospodarstwa.
A Daniel, starszy syn, został z matką. Zajmował się bydłem, naprawiał co trzeba, rąbał drewno na opał, opiekował się matką, gdy była chora. Daniel nigdy się nie ożenił i trzymał mamę za rękę aż do ostatniej chwili jej życia.
Między braćmi były dobre relacje, a mimo, że rzadko się widywali, zawsze byli szczęśliwi, że mogą się spotkać.
Z biegiem czasu matka czuła się coraz gorzej, częściej chorowała, a później, w wieku 84 lat – zmarła. Synom ciężko było znieść tę gorzką stratę. Piotr czuł się winny, że nie mógł spędzić z matką tyle czasu, ile chciał i że nie mógł po raz ostatni się z nią pożegnać.
Później, gdy notariusz odczytał testament matki, okazało się, że przekazała dom tylko starszemu synowi, Danielowi. Sam był zaskoczony taką niespodziewaną wiadomością. Piotr, wstrząśnięty po śmierci matki, całkowicie przestał przychodzić do domu, czuł się tam jak ktoś obcy.
Pewnego dnia Daniel zadzwonił do swojego młodszego brata i poprosił go, żeby zabrał z domu pozostawione tam rzeczy:
– Piotrek, zrozum mnie. Teraz jestem właścicielem tego domu. Chcę go sprzedać i kupić mieszkanie. Będziesz mógł mnie odwiedzać. Czy mógłbyś jednak odebrać rzeczy z domu tak szybko, jak to możliwe?
Piotr odpowiedział, że nie będzie latał w obie strony tylko z powodu jakichś rzeczy i że może kupić sobie nowe, więc pozwolił Danielowi po prostu je wyrzucić. Ale nie odwiedzał już swojego starszego brata i w ogóle przestał utrzymywać z nim kontakt. Nie chciał mu się narzucać i czuć się „zbędnym” w swojej ojczyźnie. Był obrażony i nie rozumiał, dlaczego matka nie podzieliła spadku po równo na dwie części. On swojego majątku nie dostał tak po prostu, ciężko pracował, żeby żyć na poziomie, na którym żyje.
Od tego czasu minęły dziesiątki lat. Bracia doczekali się wnuków, ale nigdy się w tym czasie nie widzieli. Tylko z grzeczności dzwonią do siebie z życzeniami na święta.
-
Ciekawostki1 rok ago
Przyszła synowa została u nas na noc. Rano odwiedziła nas moja siostrzenica i okazało się, że ona i narzeczona syna się znają. A następnego dnia przyjechała jego przyszła teściowa razem z córką i urządziły straszną awanturę. Z jakiegoś powodu moja siostrzenica powiedziała synowej, że ja i mój mąż nie będziemy im pomagać po ślubie i jeszcze że chcemy sprzedać samochód naszego syna. W rezultacie ślub się nie odbył
-
Ciekawostki2 lata ago
Brat przybiegł wcześnie rano, jak tylko dowiedział się, co zrobili rodzice
-
Rodzina3 lata ago
Obaj moi synowie są żonaci. Moje synowe diametralnie się od siebie różnią – jedna siedzi z telefonem na kanapie, a druga szykuje jedzenie dla wszystkich. Ilona mieszka z nami i nie chce jej się nic robić. Pewnego dnia nie mogłam się powstrzymać i ją zawstydziłam, mówiąc, że u niej zawsze jest brudno. Teraz nikt w domu ze mną nie rozmawia
-
Historie3 lata ago
„To u was można brać prysznic dłużej niż 30 minut?” – usłyszałam od koleżanki, która mieszka w Niemczech