Dlatego Bóg prowadzi cię do pewnych ludzi, a następnie pozwala im odejść.

Czy zgadzasz się, że czasami trudno jest wyjaśnić, dlaczego czujesz coś do kogoś? Dlaczego coś „błyska” w kontaktach z pewnymi ludźmi, dlaczego nagle czujesz jakiś związek z obcym człowiekiem? Wydaje się, że sam Bóg prowadzi nas do pewnych ludzi, ponieważ w tej chwili są oni potrzebni w naszym życiu. To ludzie, którzy nauczą nas ważnych lekcji o życiu i o nas samych.

Jest pewien powód, dla którego przyciągają nas niektórzy ludzie. Patrząc wstecz, rozumiem, że nie ma ani jednej osoby, z którą czułam jakąś więź i która by nie nauczyła mnie czegoś, która by nie odgrywała ważnej roli w moim życiu.

Ironia polega na tym, że większość z tych osób była w moim życiu tymczasowo, ponieważ ich celem było pokazanie mi innej drogi, a następnie uwolnienie mnie.

Czasami scena twojego życia decyduje o tym, jakiego rodzaju ludzi przyciągasz, i myślę, że jest to piękno wiary, kiedy Bóg wysyła ci dokładnie to, czego potrzebujesz w określonym czasie. Daje ci odpowiedzi, których szukałeś za pośrednictwem tych ludzi. On cię oświeca, przybliża do ludzi, którzy odkrywają w tobie to, co najlepsze.

Problem polega na tym, że zaczynamy się martwić, kiedy ci ludzie odchodzą, ponieważ nie wiemy, jak odpuścić. Nie rozumiemy, dlaczego ktoś tak piękny, kto nas uzdrowił, zostaje nam zabrany. Ale jeśli zastanowimy się, odkrywamy, że gdyby te osoby pozostały w naszym życiu, ich piękno by zmalało, a ich miłość umarła, to ta historia nie będzie już tak inspirująca i one staną się ciężarem, którego nie powinniśmy nosić.

Aby odpuścić, potrzebujesz wiary. Wiara w to, że tę historie lepiej pozostawić taką jaką jest. Taką jaką powinna być. Że jeśli ją będziemy pisać na nowo, wszystko się zepsuje. Że jeśli coś się zmieni, szczęśliwego zakończenia nie będzie. Może ci ludzie są aniołami, wysłanymi do ciebie, aby uczyć lekcji, aby cię uzdrowić, uczynić cię lepszym, a kiedy nadejdzie czas, odlecą. Muszą być obecni jeszcze w czyimś życiu.

Ponieważ wiem, że kiedy spotykamy osobę, która musi pozostać z nami na zawsze, natychmiast ją zrozumiemy, rozpoznamy ją z tłumu, ponieważ w końcu zrozumiemy różnicę między tymi, którzy dotykają nas ręką, a tymi, którzy poruszają nasze serce.