Connect with us

Życie

„Kim pani jest? Jakie “kotku”? Z tej strony żona Jacka!” – krzyczałam do telefonu

Mój mąż i ja jesteśmy małżeństwem już prawie 3 lata. I przez cały ten czas byłam przekonana, że nasz związek jest udany, szczęśliwy i że nie mamy przed sobą żadnych tajemnic. Trwało to aż do zeszłego poniedziałku, kiedy to przypadkowo odebrałam telefon męża. On był wtedy pod prysznicem, a ktoś dzwonił wiele razy bez przerwy.

Jacka poznałam cztery lata temu. Pracowałam wtedy w banku, a on był moim klientem. Zajmowałam się klientami biznesowymi. Jacek miał własną firmę, sprzedawał części samochodowe. Z biegiem czasu nasza współpraca przerodziła się w coś więcej – kilka razy zaprosił mnie na kawę i zanim się obejrzałam, zakochałam się w nim. Jacek też dość szybko się zaangażował i po sześciu miesiącach znajomości poprosił mnie o rękę.

Rok po ślubie urodziła się nasza córka Zosia. Jacek był niesamowicie szczęśliwy, tak samo jak ja. I wszystko wydawało się być w porządku: mieliśmy własny dom, dobrą sytuację finansową, miłość i dobrobyt. Przynajmniej tak mi się wydawało.

Ale ostatnio zauważyłam, że mój mąż zostaje do późna w pracy w niektóre dni tygodnia. Mówi, że ma dużo pracy i po prostu nie może wyjść wcześniej. Nie byłam zbyt szczęśliwa, ale nie miałam wyjścia. Rozumiałam, że mąż dba o naszą rodzinę, o nasze wspólne dobro i że potrzebuje mojego wsparcia. I wspierałam go – codziennie gotowałam obiad, zawsze witałam do w dobrym nastroju, pozwalałam mu się wyspać i robiłam wszystko, żeby wciąż było między nami namiętnie. Ale, jak się później okazało, to mu nie wystarczyło.

Pewnego niedzielnego poranka, po joggingu, mąż poszedł pod prysznic i zostawił swój telefon w kuchni. Akurat szykowałam mu śniadanie. Kiedy zadzwonił po raz pierwszy, zignorowałam dzwonek. Potem było jeszcze kilka telefonów z nieznanego numeru. Nie wytrzymałam i odebrałam telefon, żeby powiedzieć, że mąż jest zajęty. Ale po drugiej stronie usłyszałam kobiecy głos i pierwsze słowa:

– Kotku, przyjdziesz dzisiaj? Stęskniłam się za tobą.

– Kim pani jest? – krzyknęłam. – Dlaczego dzwoni pani do mojego męża?

– Jestem jego dziewczyną. Jakiego męża? – odpowiedziała dziewczyna.

Rozłączyłam się i już nie słuchałam. Zaczęła jakoś wyjaśniać znajomość z moim mężem. Mówiła, że wybrała zły numer. Ale nie wierzę. On mnie okłamuje. Chociaż, jeżeli to była kochanka, to numer powinien być jakoś zapisany. Co teraz robić? Nie chcę dzwonić do tej dziewczyny. Mamy dziecko i nie chcę zostać sama. Ta niespodzianka doprowadziła mnie na skraj wytrzymałości.

Agata, 32 lat

Trending