Darmowe noclegi są tylko w bajkach

Moja rodzina nigdy nie była bogata. Mieszkamy w czwórkę w dwupokojowym mieszkaniu. Pracowałem w biurze. Była to nudna praca, nigdy za nią nie przepadałem, ale pensja mi odpowiadała. Żona była na urlopie macierzyńskim, czasem próbowała coś dorobić wykonując prace zdalne. Nasze dochody nie były zbyt duże.

Kiedy w firmie, w której pracowałem zaczęły się cięcia kosztów, zostałem zwolniony. Tak naprawdę nie wiedziałem co wtedy zrobić. Na szczęście miałem jeszcze rodziców, których mogłem się poradzić. Mama przypomniała mi o tym, że Olek, mój brat wyjechał kiedyś do Niemiec, by zarobić pieniądze. Został tam na stałe, bo zaproponowali mu naprawdę bardzo dobrą posadę, poznał tam też miłość swojego życia. Powiedziała, że powinienem się z nim skontaktować, może u niego znajdzie się jakaś praca.

Pomyślałem, że to dobry pomysł. Od razu zadzwoniłem do brata. Utrzymywaliśmy częsty kontakt telefoniczny, jednak bardzo rzadko się widywaliśmy. Po krótkiej rozmowie zapytałem go o pracę. Olek jest zawsze bardzo pomocny, od razu przedstawił mi kilka możliwości jeśli chodzi o pracę, powiedział też że mogę u niego zamieszkać.

Bardzo się ucieszyłem z tej oferty pomocy, powiedziałem o tym wszystkim mojej żonie. Nie miała nic przeciwko, ale powiedziała że ona z dziećmi zostanie w kraju, ponieważ nie mieli paszportów. Nie chciałem opuszczać rodziny, ale to było jedyne sensowne rozwiązanie w naszej sytuacji. Spakowałem się, kupiłem bilet i już następnego dnia byłem u brata.

Zatrzymałem się u niego, a dwa dni później rozpocząłem już pracę. Praca nie była trudna, była typowo biurowa. To samo robiłem w poprzedniej pracy, ale za mniejsze wynagrodzenie. Cieszyłem się z tego, jak dużo mogę zarobić.

Wszystko było naprawdę w porządku, jednak jedna sprawa trochę mnie niepokoiła. Po pracy czułem się jak pomoc domowa. Żona brata była w ciąży z trzecim dzieckiem, nie robiła więc zbyt dużo w domu. Olek więc często prosił mnie o posprzątanie, zrobienie prania czy ugotowanie czegoś. Mieszkałem tam za darmo, więc czułem się w obowiązku by im pomagać.

Jednak z czasem moja cierpliwość się skończyła. Zaczęli traktować mnie jak służącego. Pewnego dnia spakowałem swoje rzeczy, zostawiłem pieniądze na czynsz bratu i wyszedłem. Na szczęście w pracy poznałem sporo ludzi, którzy potrafili doradzić mi, gdzie najtaniej wynajmę mieszkanie.