Ciągle kłóciłam się z siostrą, aż wreszcie zaczęłam ją ignorować

W wielu rodzinach tak się zdarza, że krewni nie dogadują się ze sobą. Ja tak mam z moją siostrą. Mam teraz pięćdziesiąt lat, moja siostra jest o sześć lat starsza. Od dzieciństwa byłyśmy w ciągłym konflikcie i nie mogłyśmy dojść do porozumienia. Rodzice bardzo się tym denerwowali, mieli nadzieję, że kiedyś się pogodzimy, ale ich nie ma już z nami od dziesięciu lat, a moja siostra i ja wciąż jesteśmy do siebie wrogo nastawione. Ile razy próbowałam się z nią dogadać… Wszystko na próżno!

Córka mi poradziła, żebym to skonsultowała z psychologiem. Wcześniej nie ufałam takim ludziom, uważałam ich za „szarlatanów”, ale bardzo się pomyliłam. Siostry nie udało mi się zaciągnąć do psychologa, więc musiałam sobie z tym poradzić sama. Próbowałam wszystkiego, tak jak mi doradziła terapeutka, i w końcu znalazłam właściwą drogę – po prostu zaczęłam ignorować moją siostrę. Zdałam sobie sprawę, że tylko zmarnowałam cały ten czas, kiedy próbowałam się z nią pogodzić. Ona sama tego nie chciała, a na siłę nie ma co nikogo uszczęśliwiać. Jeżeli jakaś osoba nie chce z tobą rozmawiać, to ma do tego prawo…

Teraz jestem dużo spokojniejsza niż wcześniej. Nie rozmawiam z siostrą od sześciu miesięcy, nie szarpię sobie nerwów i zaczęłam normalnie się wysypiać. Moja córka cieszy się, że posłuchałam rady psychologa. Może kiedyś moja siostra będzie chciała porozmawiać, wszystko ma swój czas.