Ale już po kilku miesiącach życia małżeńskiego Dorota zaczęła coraz częściej przychodzić do nas i prosić o pożyczenie pieniędzy. Na początku myślałam, że może młoda rodzina stara się jakoś urządzić, ale po wizycie u nich byłam przekonana, że pieniądze idą na coś innego

Zawsze radziłam Dorocie, żeby nie spieszyła się z poważnym związkiem. W końcu jest młoda, jeszcze będzie miała czas na małżeństwo. Dobrze wiem, jak to jest, bo sama wyszłam za mąż w wieku osiemnastu lat, rok później urodziłam bliźnięta, potem syna, a Dorota jest naszym najmłodszym dzieckiem. Oczywiście, nie było łatwo. A ja byłam młoda, więc czasami zazdrościłam moim przyjaciółkom, które mogły po prostu się spotykać albo iść na całą noc na dyskotekę, podczas gdy ja musiałam siedzieć z dziećmi i gotować obiady mężowi.

Dlatego z własnego doświadczenia radziłam córce, żeby jak najdłużej odwlekała moment, w którym przyjmie na siebie dorosłe obowiązki. Tak, może nie jestem taka, jak większość matek, ale naprawdę nie chciałam, żeby życie Dorotki wyglądało jak moje. Zawsze żyłam dla kogoś, nigdy dla siebie.

Ale córka zdecydowała, że ​​w wieku dwudziestu lat jest wystarczająco dorosła i może już budować poważny związek. Jej wybrankiem okazał się Krzysiek – dobry chłopak, starszy od niej o trzy lata. Oboje z mężem polubiliśmy go, bo wydawało się, że kocha naszą córkę bardziej, niż cokolwiek na świecie. Dlatego zaakceptowaliśmy wybór Doroty i sfinansowaliśmy ich ślub.

Ale już po kilku miesiącach życia małżeńskiego Dorota zaczęła coraz częściej przychodzić do nas i prosić o pożyczenie pieniędzy. Na początku myślałam, że może młoda rodzina stara się jakoś urządzić, ale po wizycie u nich byłam przekonana, że pieniądze idą na coś innego. W mieszkaniu prawie nie było mebli, poza starym łóżkiem i stołem w kuchni.

Później zauważyłam, że moja córka jest jakaś smutna. Kiedy zapytałam, co się dzieje, Dorota odpowiedziała, że w pracy opóźniają się w wypłatami i o to się martwi. Oczywiście, dałam jej wtedy trochę pieniędzy. Co miałam robić? To w końcu moja jedyna córka. Ale wkrótce mój mąż i ja zaczęliśmy się domyślać, o co chodzi, kiedy raz zobaczyliśmy, a raczej usłyszeliśmy, jak nasz zięć kłóci się przez telefon z windykacją.

Tak, Krzysiek popadł w długi. Spore. I to nie tylko dlatego, że nie umie zarządzać pieniędzmi i przez głupotę zaciągnął jakieś kredyty czy pożyczki. Wszystko okazało się dużo gorsze – nasz zięć ma problemy z hazardem. Podejrzewałam to wcześniej, ale rozmowa, którą podsłuchaliśmy, w końcu rozwiała wszelkie nasze wątpliwości.

Kiedy porozmawiałam o tym z Dorotą, rozpłakała się i przyznała, że ​​rzeczywiście mają poważne problemy finansowe z powodu uzależnienia Krzyśka. Ale najgorsze było dla nas, kiedy dowiedzieliśmy się, że Dorota wiedziała o tym od samego początku, jak tylko zaczęła spotykać się z Krzyśkiem.

– Dlaczego w takim razie za niego wyszłaś? – nie mogłam tego zrozumieć. – Przecież wiedziałaś, że ma taki problem!

– Kochałam go! – to było wszystko, co mogła powiedzieć.

Jak się później okazało, dług zięcia wynosi grubo ponad 50 tysięcy. Mój mąż i ja po prostu nie wiemy, co robić. Radzimy Dorocie, żeby odeszła od męża, zanim jego uzależnienie zniszczy ich oboje, ale ona mówi, że tak się nie robi. Co byście nam doradzili? Jak mamy pomóc córce?