„Zrób tak, jak było” – powiedział świeżo upieczony ojciec.

Kiedy pojawia się dziecko, częste wizyty u lekarzy są normą. Kiedy mieliśmy dziecko, co miesiąc odwiedzał nas pediatra.

Nie było mnie w domu, kiedy to się stało.

Współcześni ojcowie rzadko przewijają dzieci, ale kiedy musiałam wyjść z domu, często zostawiałam męża z synem i tylko pod takim warunkiem mąż mógł zostać z dzieckiem.

Nakarmiłam i umyłam dziecko, wręczyłam je mężowi i pobiegłam do pracy.

Tego dnia odbyła się planowa kontrola dziecka. Kiedy mnie nie było, przyszedł pediatra i kazał mężowi obudzić i rozebrać nasze dziecko.

– „Zrobię to szybko, nie martw się” – zapewnił lekarz.

Mój mąż robił wszystko tak ostrożnie, jak to możliwe, aby dziecko się nie obudziło.

Jak powiedział pediatra, szybko zbadał dziecko i udał się do drzwi wyjściowych.

– „Przybiera na wadze zgodnie z oczekiwaniami, podrósł już od mojej ostatniej wizyty, pozostaje tylko przyjść do kliniki, tam ważymy i mierzymy dziecko!” – na zakończenie dodał lekarz.

Mąż uważnie słuchał i starał się zapamiętać.

Gdy tylko lekarz wyszedł z mieszkania, w pokoju rozległ się głośny płacz.

Pobiegł na oślep do dziecka i zamarł w panice, dziecko machało rękami i nogami w rozwiniętej pieluszce.

Mężczyzna zdawał sobie sprawę, że przewijanie dziecka nie jest dla niego łatwe. Udał się do wyjścia, ale lekarz już wyszedł na zewnątrz. Pobiegł za lekarzem.

Po chwili młody ojciec złapał mężczyznę za rękę.

-„Proszę… Obejrzeć… A kto… Wróci i zrobi Pan tak, jak było…” – coś nie zrozumiale próbował powiedzieć.

Był to lekarz, który nie po raz pierwszy spotkał się z niezdarnością młodego ojca. Musiał wrócić do dziecka i pomóc w zmianie pieluszki.

Za każdym razem, gdy mąż zostaje sam z synem, zaczyna panikować. Dziecko ma już trzy lata i za każdym razem, wspominamy tę zabawną historię i śmiejemy się z niej jak po raz pierwszy.