Przy stoliku naprzeciwko siedział młody, mniej więcej dwudziestosiedmioletni mężczyzna. Stylowo ubrany, z rudą brodą i modną fryzurą. Kiedy nasze oczy się spotkały, uśmiechnął się

Miałam już prawie czterdzieści lat. Syn wyjechał na studia do innego miasta, a ja i mąż rozwiedliśmy się, ponieważ zdaliśmy sobie sprawę, że mieszkaliśmy razem przez te wszystkie lata tylko ze względu na wspólne dziecko. Nic nas już teraz nie łączyło, więc postanowiliśmy dać sobie szansę na to, żebyśmy żyli tak, jak zawsze chcieliśmy.

On pojechał do stolicy, żeby spróbować założyć własny biznes, a ja nadal mieszkałam w moim rodzinnym mieście, w mieszkaniu, które zostawił mi mój były mąż. Żeby zacząć wprowadzać zmiany na lepsze w moim życiu, zapisałam się na siłownię, obcięłam się na boba zamiast upinać koczek i rzuciłam starą pracę, której poświęciłam ostatnie dziesięć lat.

Koleżanka powiedziała mi, że biuro podróży, w którym pracuje, szuka managera i chociaż nie mam doświadczenia w tej dziedzinie, to dobrze dogaduję się z ludźmi, więc mnie przyjęli. No tak, najpierw na okres próbny. Ale dobrze się spisałam i dostałam umowę na stałe.

Już po kilku miesiącach pracy poleciałam w podróż służbową do Egiptu, do jednego z hoteli. Pomyślałam, że to ciekawy pomysł, bo mogę łączyć pracę z wypoczynkiem.

Krótko mówiąc, razem z koleżanką z biura poleciałyśmy do Egiptu. Zostawiłyśmy rzeczy w pokoju i zeszłyśmy na obiad. Zajęłam stolik i czekałam, aż koleżanka przyniesie jedzenie. Nagle poczułam na sobie czyjeś spojrzenie.

Przy stoliku naprzeciwko siedział młody, mniej więcej dwudziestosiedmioletni mężczyzna. Stylowo ubrany, z rudą brodą i modną fryzurą. Kiedy nasze oczy się spotkały, uśmiechnął się. Odwróciłam wzrok.

Następnego dnia przy śniadaniu historia się powtórzyła: mężczyzna, tym razem z przyjacielem, usiadł naprzeciwko nas i patrzył na mnie. Kiedy na niego spojrzałam, znów się uśmiechnął. I dopiero w porze lunchu, kiedy moja koleżanka jeszcze szykowała się w pokoju, a ja zajęłam nasz ulubiony stolik, mężczyzna postanowił podejść i się przedstawić.

Okazało się, że ma na imię Jurek, ma dwadzieścia osiem lat i odpoczywa tutaj z kolegą. Szybko się dogadaliśmy i świetnie się razem bawiliśmy. Myślałam, że to tylko wakacyjny romans, ale jakie było moje zdziwienie, gdy po powrocie do domu w biurze czekał na mnie bukiet kwiatów. Od Jurka.

A później przyszedł i on. Powiedział, że w ciągu tych kilku dni zdał sobie sprawę, że spotkał kobietę, z którą chce spędzić resztę życia. Krótko mówiąc, za kilka tygodni bierzemy ślub. I wiecie co? Jestem szczęśliwa!