Connect with us

Ciekawostki

Na placu zabaw znalazłam zgubiony amerykański paszport. Później dobry uczynek do mnie wrócił

Wiele lat temu, kiedy mój syn był mały, wybraliśmy się, jak zwykle, na plac zabaw i on tam przypadkowo znalazł paszport. Bardzo się zdziwiłam, że w takim miejscu ktoś zgubił taką ważną rzecz. W dodatku to był amerykański paszport.

Od najmłodszych lat rodzice zawsze mówili mi, żebym trzymała się z daleka od takich zagubionych rzeczy. Bo później nie wiadomo, czego można się spodziewać po właścicielu. Powie, na przykład, że wcale tego nie zgubił, tylko ktoś mu ukradł, potem pójdzie z tym do sądu i wtedy można mieć duże kłopoty.

Ale tym razem bardzo chciałam temu komuś pomóc. Na szczęście w paszporcie była karteczka z numerem telefonu, pewnie właściciel ją tam włożył na wypadek, gdyby właśnie zgubił dokument.

Zadzwoniłam na ten numer, ale telefon odebrała jakaś dziewczyna, przedstawiła się jako sekretarka. Zorientowałam się, że właściciel paszportu to albo szef firmy, albo jej kolega z pracy.

Opisałam jej całą sytuację i umówiłam się na spotkanie, powiedziała, że mam przyjść następnego dnia. O dziwo, w ogóle nie zapytała mnie, gdzie znalazłam ten paszport, skąd go wzięłam i czy nie kłamię. Po prostu wzięła i mi uwierzyła, tak jakby zdarzyło się to już wiele razy.

Na miejsce przyjechałam o wyznaczonej godzinie. Budynek był dość duży, nie wiem, jak go wcześniej mogłam nie zauważyć. Przy wejściu od razu wiedzieli, po co przyszłam i kazali mi iść na piąte piętro, gdzie miał na mnie czekać właściciel paszportu. Nawiasem mówiąc, to była bardzo znana międzynarodowa firma informatyczna.

Mężczyzna okazał się całkiem sympatyczną osobą, podziękował mi za zwrot paszportu. Zgubił go przypadkowo, nawet nie zauważył, jak to się stało. A był na placu zabaw, bo zabrał tam córkę, ona lubi tam chodzić i się bawić.

Po tym spotkaniu dostałam bardzo cenną nagrodę. Wręczył mi czek na okrągłą sumę i nowy laptop, którego nie chciałam przyjąć, ale pan Harry nalegał, więc nie mogłam odmówić. Powiedział jeszcze, że zawsze mogę do niego zadzwonić, jeżeli będę czegoś potrzebowała.

Od tamtego dnia nie mogłam dojść do siebie przez to, że dostałam tyle pieniędzy, a przecież nic nie zrobiłam, tylko oddałam paszport. Dla niektórych może to zabrzmieć dziwnie albo śmiesznie, ale za część tych pieniędzy kupiłam zabawki i ubrania dla córeczki pana Harry’ego. Zadzwoniłam do niego i poprosiłam o spotkanie w tym samym miejscu, w którym zgubił paszport. Dziewczynka była zachwycona, bardzo jej się spodobały prezenty. Ale jej ojciec był trochę zszokowany tym, co zrobiłam. Powiedział, że kto inny wydałby taką sumę nie na obce dziecko, tylko na przykład na coś do domu albo na rozrywki. Ale nie, ja nie jestem taka, wolę, żeby pieniądze trafiły na cele charytatywne, do domu dziecka, albo choćby na jego córkę. Ja już wszystko mam, nie mogę narzekać.

Ale ta historia wcale się na tym nie zakończyła. Jakiś czas później mój syn rozpoczynał studia na politechnice. Może to taki zbieg okoliczności, ale Grzesiek od podstawówki interesował się komputerami. No i wyszło tak, że uczelnia postanowiła zorganizować wycieczkę po tej właśnie firmie, którą prowadził pan Harry. I wyobraźcie sobie, że rozpoznał mojego syna w tym tłumie i zapytał go, czy nie chciałby pracować w ich firmie. Grzesiek był w siódmym niebie ze szczęścia, ale ponieważ dopiero zaczynał studia, na razie musiał odmówić, ale powiedział, że chętnie przyjdzie do nich na dodatkowe szkolenie.

Bardzo się cieszę z powodu mojego syna. Ma przed sobą wspaniałą przyszłość. Jeżeli chodzi o mnie, to jestem teraz na „ty” z Harrym. Może to los postanowił zrobić mi taki prezent, nie wiem. Jednak to nie był błąd, że zdecydowałem się wtedy zrobić dobry uczynek. Cieszę się, bo mam teraz wspaniałego męża, zdolnego syna i cudowną córkę.

Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

4 × 3 =

Trending