Moja rodzina się mnie wyrzekła

Moje losy ułożyły się tak, że najbliżsi zostawili mnie w tarapatach. A największym ciosem było to, że wyrzekł się mnie mój syn.

Opowiem wszystko po kolei.

Myślałem, że mam wspaniałą rodzinę, która mnie kocha i szanuje. I niby tak było.

Kochałem moją żonę bezgranicznie, ona odwzajemniała to uczucie. Rzadko się kłóciliśmy, zawsze staraliśmy się dojść do porozumienia. Syn też wyrósł na dobrego chłopca, chociaż wydaje mi się, że moja żona za bardzo go rozpieszczała. Ale ponieważ był jedynakiem, nie sprzeciwiałem się. Dawałem mu od siebie wszystko. Chciał fajny telefon – proszę. Kupiłem mu samochód. Miał wszystko. Ale prosił o jeszcze więcej.

Moja żona i ja pracowaliśmy w tej samej firmie. Ja byłem kierownikiem działu, a ona księgową. Syn studiował na uniwersytecie. I życie toczyło się własnym rytmem. Praca, dom, wspólny czas wolny. Latem często jeździliśmy na wakacje.

Ale pewnego dnia ta sielanka się rozpadła.

Wracałem z pracy późno, bo miałem ważny projekt do wykonania. Pogoda była wtedy fatalna. Ulewny deszcz, mgła, widoczność prawie zerowa. Nie byłem też w najlepszym nastroju, bo po raz pierwszy od dłuższego czasu pokłóciłem się z żoną.

Wybrałem jej numer, żeby się pogodzić, ale znowu zaczęła krzyczeć do telefonu i w tamtej chwili nie zauważyłem, jak wjechałem na przeciwległy pas. Światło mignęło mi po oczach, słyszałem jakieś krzyki… a potem zapadła ciemność.

Już w szpitalu doszedłem do siebie. Moja żona płakała przy łóżku, a ja nie rozumiałem dlaczego. Wtedy poczułem, że nie mogę ruszać nogami. Jak się okazało, poważnie uszkodziłem kręgosłup. A prognozy lekarzy były pesymistyczne. 

Zrobiliśmy wszystko, co tylko mogliśmy, operacje, rehabilitacja. Wszystko na nic. Straciłem nadzieję i zainteresowanie życiem, zamknąłem się w sobie. Żona była zmęczona ciągłym bieganiem wokół mnie. Zauważyłem, że wraca coraz później do domu. Czułem, że ma kogoś. I miałem rację. Pewnego dnia powiedziała, że ​​już dłużej nie wytrzyma. Nie takiego życia chciała, poznała kogoś innego i ode mnie odchodzi.

A syn powiedział, że teraz nie mogę mu już nic dać, więc po co mu taki ojciec?

Oto szczęśliwa kochająca rodzina. Najbliżsi ludzie zadali mi największe cierpienie.