Connect with us

Historie

Jak życie w Ameryce potrafi zmienić człowieka

Przyjaźniłem się z tym człowiekiem prawie przez całe życie. Byliśmy nierozłączni od podstawówki, czasami nazywano nas braćmi, zresztą sami tak o sobie myśleliśmy. Łukasz był dla mnie jak rodzina.

Obaj dobrze się uczyliśmy i pomagaliśmy sobie nawzajem. Razem zdaliśmy maturę, a potem nasze drogi się rozeszły. Ja poszedłem na budownictwo, a Łukasz chciał zostać programistą.

Ze względu na dużą odległość, która nas dzieliła, rzadziej się widywaliśmy i ze sobą rozmawialiśmy, ale to nie zniszczyło naszej przyjaźni.

Ja skończyłem studia rok wcześniej i dostałem pracę, a Łukasz jeszcze się uczył, zapisał się nawet na drugi kierunek. Dwa lata później ożeniłem się, a Zosia urodziła naszych dwóch synów.

Ale do rzeczy, niedawno byłem na zjeździe absolwentów. Niestety, nie spotkałem tam mojego przyjaciela, chociaż myślałem, że będzie.

Po tej imprezie postanowiłem poszukać kontaktu do niego w moim telefonie. Pamiętałem, że wymieniliśmy się kiedyś numerami. Zadzwoniłem, pogadaliśmy i dowiedziałem się dużo o tym, co się u niego wydarzyło, odkąd się nie widzieliśmy.

Okazało się, że już dawno skończył studia i poleciał do Ameryki. Tam doceniła go bardzo dobra firma i znalazł w niej zatrudnienie.

Niedługo będzie przejazdem w moim mieście, więc zaproponowałem, żebyśmy spotkali się u mnie w domu. Łukasz nie miał nic przeciwko temu, naprawdę chciał poznać moją żonę i dzieci.

No i wczoraj nas odwiedził. Na początku wszystko było w porządku, synowie byli zachwyceni prezentami od wujka Łukasza, mojej żonie wręczył wspaniały bukiet kwiatów. Ogólnie zrobił dobre pierwsze wrażenie.

Ale potem, kiedy poszliśmy do kuchni, a dzieci zostały wysłane do swoich pokoi, Łukasz zaczął gadać, jak to luksusowo żyje się ludziom w Ameryce, nie to, co u nas. Przede wszystkim mówił o drogach, że u nas są dziurawe i wąskie, a tam wydaje się, jakby człowiek leciał, a nie jechał. U nas ludzie są tacy ponurzy, a w Ameryce wszyscy się uśmiechają i od razu się ma lepszy humor.

Potem jeszcze rzucił aluzję, że nasza kuchnia nie wygląda zbyt reprezentacyjnie, „nie to, co w Ameryce”. I tak to trwało przez trzy godziny. W ogóle go nie poznawałem. Kiedyś był normalnym, miłym facetem, niczego się nie czepiał, a teraz tylko w kółko ta Ameryka.

Całkowicie zmieniłem zdanie na temat mojego przyjaciela, rozczarował mnie. Nigdy nie przyszło mi do głowy, że pewnego dnia mój najlepszy kumpel tak się zmieni.

Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

dwa × 1 =

Trending