Connect with us

Życie

Córka powiedziała, że ​​przedstawi nam zięcia. Była szczęśliwa, a jej zakochane spojrzenie widać było z daleka. Cieszyliśmy się z tego, bo jakoś do tej pory naszej Róży nie układało się w życiu osobistym. Jednak kiedy zobaczyliśmy zięcia, byliśmy w szoku.

Nie jestem już taka młoda – mam teraz 59 lat. 40 z nich w małżeństwie. Mamy z mężem jedną, wspaniałą córkę. Przez całe życie byłam z niej dumna – jest piękna, mądra, pracowita.

W szkole uczyła się zawsze doskonale i ukończyła ją z wyróżnieniem. Później bez trudu dostała się na uniwersytet, było bardzo wielu kandydatów na jedno miejsce, ale dla Różyczki to nie była żadna przeszkoda. Oczywiście dostała stypendium.

Studia ukończyła z pierwszą lokatą, wyjechała nawet na zagraniczny staż.

Dlatego po powrocie do domu, do Warszawy, bez problemu znalazła dobrze płatną pracę. Wydawałoby się, że wszystko jest w porządku, ale życie osobiste jakoś jej się nie układało.

Długo nie mogła nikogo znaleźć, a nawet kiedy już znalazła, to każdy związek szybko się kończył.

Myślę, że moja córka była zbyt wybredna – szukała ideału.

Pewnego dnia Róża się zakochała. Związek wyglądał na poważny, zaczęły się nawet przygotowania do ślubu – ale na tym się skończyło. Za dużo uwagi poświęcała pracy, a jej narzeczonemu się to nie podobało.

Róża uznała, że skoro jej przeznaczeniem jest to, żeby była sama, niech i tak będzie.

Pogrążyła się w pracy i odnosiła sukcesy.

Czas nieubłaganie płynął – moja córka ma już 38 lat. I nadal nie jest mężatką…

Ale ostatnio wydarzyło się coś nieoczekiwanego.

Róża powiedziała, że ​poznała swojego przyszłego męża. Jej pełne miłości oczy pokazywały, że to wszystko jest na poważnie.

Jednak nie spieszyła się, żeby przedstawić nam swojego wybranka. Mimo naszych ciągłych pytań, nic o nim nie wiedzieliśmy. Róża zawszearizona, zmieniała temat i nic nie mówiła. Taka tajemniczość córki wydawała nam się dziwna, a jak się później okazało, nie bez podstaw.

Po niedługim czasie Różna poinformowała nas, że narzeczony się jej oświadczył. A teraz chce nam go przedstawić.

Nie mogliśmy w to uwierzyć. Z pewnym niepokojem, ale starannie przygotowywaliśmy się do spotkania. Zastawiłam stół i byłam gotowa powitać przyszłego zięcia z otwartymi ramionami.

Kiedy go zobaczyłam, zbladłam. Wyglądał na 25 lat, to był jeszcze dzieciak. Ale wtedy  nic nie powiedziałam, usiedliśmy do stołu, zaczęliśmy rozmawiać. Okazało się, że faktycznie miałam rację, chłopak ma 25 lat – nigdzie jeszcze nie pracuje, wciąż mieszka z rodzicami.

Oboje z mężem nie mogliśmy zrozumieć, co nasza córka w nim widzi. Postanowiłam porozmawiać z nią szczerze na osobności.

Następnego dnia Róża do nas przyszła. Podzieliłam się z nią swoimi wątpliwościami i obawami. Wydawało mi się, że chodzi mu jedynie o finansową korzyść.

Bałam się o córkę – tak ciężko pracowała, żeby odnieść sukces, zarobić na mieszkanie, samochód.

Nie dawało mi to spokoju i poprosiłam Różę, żeby była z nim bardziej ostrożna.

Oczywiście jako rodzice chcemy, żeby nasza córka była szczęśliwa, kochana, miała dobrą rodzinę, realizowała się jako matka i żona – ale baliśmy się, że wpadnie w pułapkę oszusta.

Poprosiłam ją, żeby nie spieszyła się z małżeństwem, żeby najpierw zamieszkali ze sobą bez ślubu. Będzie miała okazję lepiej mu się przyjrzeć.

Jeśli naprawdę kocha naszą Różyczkę – jest gotów ją poślubić, mieć z nią dzieci, utrzymać rodzinę – tylko wtedy będę w stanie zaakceptować ich związek. Bo jak na razie jego życiowe osiągnięcia nie wzbudzają mojego zaufania i wiary w ich szczęśliwą przyszłość.

Ale będzie tylko tak, jak zdecyduje moja córka. To jest jej życie i jej wybór, a ja mogę tylko doradzać.

Marzena, 59 lat

Trending