Ale wciąż nie rozumiem, czemu ja byłem winny.

Tata i ja mieszkaliśmy tylko we dwóch. Nigdy nie poznałem żadnych innych krewnych. Ojciec czasem powiedział jakieś słowo o babci czy dziadku, ale poza tym, że istnieją, nic więcej o nic nie wiedziałem.

Chociaż nie, jedno wiedziałem na pewno – mój ojciec mnie nienawidził. Dużo pił. Nie mogłem wychodzić z kolegami ani zapraszać ich do siebie, nigdy nie kupował mi zabawek, gdy byłem dzieckiem, rzadko ze mną rozmawiał, nigdy mnie nie chwalił, nie chodził na zebrania do szkoły, nie pozwolił mi chodzić na zajęcia plastyczne ani do szkoły muzycznej…

Jak raz po szkole poszedłem gdzieś z kolegami z klasy, pomyślałem, że nawet nie zauważy mojej nieobecności, jeżeli wrócę do domu godzinkę później. Tak mnie zlał pasem, że zapamiętałem ten incydent do końca życia…

W wieku piętnastu lat powiedziałem mu, że przeprowadzam się do pobliskiego miasta, bo zaczynam naukę w technikum. Nie zareagował w żaden sposób i oczywiście nie dał mi ani grosza. To było do przewidzenia.

Wtedy w moim życiu zdarzyło się wszystko to, co najlepsze.

Może nie uczyłem się dobrze, ale od razu znalazłem pracę. A przy okazji, uczyłem się na kucharza, bo zawsze lubiłem gotować. No więc dostałem pracę we włoskiej restauracji. Zarabiałem całkiem nieźle, na wszystko mi wystarczało.

Nie poszedłem na żadne studia, bo nie widziałem sensu, nie było kierunku w mojej specjalności. Starałem się o posadę pomocnika szefa kuchni we francuskiej restauracji. Do końca nie wierzyłem, kiedy mi powiedzieli, że się nadaję. Wtedy rozpoczął się najszczęśliwszy etap mojego życia. Robiłem to, co lubiłem najbardziej, poznawałem różnych ludzi, nawet nauczyłem się trochę francuskiego.

Pewnego dnia ktoś z gości poprosił, żeby zawołać kucharza na salę. Tak się złożyło, że to ja musiałem wtedy zastąpić szefa kuchni. Wyszedłem do tych ludzi, to było lato, a oni z jakiegoś powodu byli bardzo zaskoczeni, kiedy mnie zobaczyli.

Zamiast powiedzieć o tym, co im smakowało, a co nie, zaczęli pytać mnie o nazwisko. Oczywiście nie rozumiałem, o co im chodzi, ale odpowiedziałem.

Byłem trochę zdezorientowany, kiedy powiedzieli, że mają syna, który jest bardzo podobny do mnie. Po krótkiej rozmowie okazało się, że to moi dziadkowie.

Powiedziałem, że muszę wracać do pracy, ale później bardzo chciałbym z nimi porozmawiać. Spotkaliśmy się. Dowiedziałem się, że moja mama zmarła podczas porodu. Potem ojciec zabrał mnie i przeprowadził się ze mną do innego miasta, zerwał kontakty z krewnymi i zaczął pić.

Dlatego przez całe życie mnie nienawidził, dlatego moje dzieciństwo było takie.

Ale wciąż nie rozumiem, czemu ja byłem winny.