Zraniło mnie to w samo serce. Jak mój mąż śmiał wkroczyć w sacrum – w moją kreatywność.

– Byłoby lepiej, gdybyś wzięła przykład z mojej mamy, – jakby niechcący Darek z pogardą wziął kupioną właśnie sukienkę i rzucił ją na kanapę. – Ona konsultuje ze stylistką wszystkie swoje zakupy i kupuje tylko te rzeczy, które jej pasują. Nie bez powodu wygląda tak dobrze w wieku czterdziestu ośmiu lat. A ty po dwudziestce wyglądasz, jak jakaś baba z bazaru.

– Ale… – wzięłam sukienkę z kanapy. – To jest mój styl. Lubię się tak ubierać.

Mąż przewrócił oczami.

– Ale takie ciuchy ci nie pasują. I ta fryzura. Może byś lepiej zafarbowała włosy? – Darek, mrużąc oczy, spojrzał na moją fryzurę. – Porozmawiaj z moją mamą. Jestem pewien, że coś ci doradzi.

W tym momencie poczułam się bardzo urażona. No nie, faktycznie, nie można powiedzieć – mama mojego męża wygląda naprawdę bardzo pięknie i elegancko – ma ładną figurę, niepowtarzalny styl i w ogóle jest interesującą kobietą. Ale dlaczego Darek ciągle mi wyskakuje z tą swoją matką? Jakbym sama nie była dorosłą kobietą i na niczym się nie znała.

Robiliśmy remont w mieszkaniu. Może i mam problem z doborem garderoby, ale z wykształcenia jestem architektem wnętrz. Oczywiście, sama zaplanowałam remont we własnym mieszkaniu. Wszystko obliczyłam, wybrałam. A wiecie, co na koniec powiedział mi mój mąż?

– Ta tapeta tutaj nie pasuje. Zasłony też nie za bardzo. A w ogóle... – Darek zmrużył oczy. – No wiesz, jak moja mama zrobi remont – to rzeczywiście jest remont. I wszystko robi sama. Może powinniśmy poprosić ją o pomoc?

Zraniło mnie to w samo serce. Jak mój mąż śmiał wkroczyć w sacrum – w moją kreatywność. Ale tym razem przełknęłam dumę.

Kilka dni później miałam dzień wolny i postanowiłam upiec dla męża sernik. To był mój pierwszy raz, więc ciasto trochę się przypaliło. Miałam jednak nadzieję, że Darek przynajmniej doceni moje starania. Ale on, zamiast mnie wesprzeć, znowu przewrócił oczami i powiedział:

– Mogłaś zadzwonić do mamy, ona by ci powiedziała, jak upiec dobre ciasto, a nie takie coś. Zmarnowałaś tylko składniki.

Łzy napłynęły mi do oczu. Dlaczego on tak mnie traktuje? Przecież starałam się dla niego. Ale na tym porównywanie mnie z teściową się nie zakończyło.

Niedawno poszłam na zakupy. Przy okazji postanowiłam kupić mężowi skarpetki. Co jak co, ale z takim elementem garderoby nie powinno być problemów.

Ale i tym razem Darek znalazł coś, na co mógł ponarzekać.

– Tylko mama wie, jakie skarpetki mi pasują. Dlaczego do niej nie zadzwoniłaś? – Mąż się skrzywił z niesmakiem i rzucił skarpetki, które mu kupiłam, na kanapę. – Jeżeli się na czymś nie znasz, to się za to nie bierz. Albo skonsultuj się z mamą.

Tym razem moja cierpliwość się skończyła.

– Skoro tak ci dobrze z mamą, to do czego ja ci jestem potrzebna?! – Spojrzałam na męża i otarłam łzy.

– Jak to? – Darek był wyraźnie zdezorientowany. – Jesteś moją żoną, ale…

– Ale nie tak idealną, jak twoja matka?! – Patrzyłam na męża i nie miałam pojęcia, co robić dalej.

W końcu decyzja zapadła jakoś sama.

– Spakuj swoje rzeczy i idź do mamy. – Sięgnęłam po walizkę męża. – Mam dość ciągłego bycia na drugim miejscu, tuż po twojej matce. Wiesz, skoro i tak jej nigdy nie dorównam, to lepiej mnie już nie męcz, tylko wracaj do niej.

Darek próbował coś tam mówić, że mnie kocha, ale mnie to już nie obchodziło. Jeśli ideałem dla niego jest jego matka, a ja nigdy nie będę taka jak ona, to po co nam taki związek?

Od tego czasu minęły dwa tygodnie. Przyzwyczajam się do samotnego życia i muszę przyznać, że czuję się znacznie lepiej – nikt mi nie mówi, co i jak mam robić. Nikt nie porównuje mnie z mamą i nie wystawia oceny, która zawsze jest na moją niekorzyść.

Darek nie próbuje już naprawiać tego związku. Mam nadzieję, że z matką jest mu lepiej. A ja… A co ja? Mnie tak jest dobrze.