Zawsze jestem przy moich dzieciach — nie mogę zostawić ich z nianią.

Moje przyjaciółki i znajomi nie rozumieją, dlaczego nie zatrudnię opiekunki, aby obserwowała moje dzieci. Uważają, że spędzam z nimi za dużo czasu. A ja ich nie rozumiem. O co im w ogóle chodzi? Niech żyją swoim życiem i nie wtrącają się do mojej rodziny.

To moje dzieci i chcę, żeby były przy mnie tak długo, jak to możliwe. Kiedy dorosną i pójdą własną drogą, będziemy widywać się rzadko. Dlatego też teraz jestem zawsze przy nich i cieszę się, że mam taką możliwość. Mąż pracuje i dobrze zarabia, więc uznał, że jeśli nie chcę, to nie muszę pracować.

To jak traktuję moje dzieci, ma początek w moim dzieciństwie... Nie mogę powiedzieć, że rodzice mnie skrzywdzili. Pracowali i robili wszystko, abym miała coś do jedzenia, mogła nosić piękne ubrania oraz mieć nowe zabawki, ale wtedy potrzebowałam tylko ich uwagi. Bardzo rzadko widywałam mamę i tatę, wychowywała mnie babcia, podczas gdy rodzice pracowali za granicą. Pamiętam, jak ciężko było mi wtedy, gdy chciałam ich zobaczyć, a nie miałam takiej możliwości…

Więc nie chcę, żeby moje dzieci czuły coś takiego. To chyba najgorsze uczucie – czuć się niepotrzebnym, a ja przeżyłam to i wiem, co to znaczy. Z tego powodu prawdopodobnie trudno będzie mi kiedyś pozwolić dzieciom wejść w dorosłość. Teraz nadrabiam to ciągłym spędzaniem czasu z moimi małymi pociechami.