Urodziła czwórkę dzieci i nikomu nie jest potrzebna

Maria wcześnie wyszła za mąż i już w wieku 20 lat urodziła swoje pierwsze dziecko – Szymona. Potem co dwa lata rodzili się Sławek, Iwona i Natalia. Już w wieku 26 lat Maria była matką czworga dzieci. Miała szczęście – mąż wspierał ją we wszystkim i starał się zapewnić swojej rodzinie wszystko, co najlepsze – dlatego musiał bardzo ciężko pracować. Może dlatego Michał zmarł, gdy jego najstarszy syn skończył zaledwie 10 lat.

Kobieta została sama z czwórką małych dzieci. Musiała nie tylko się nimi opiekować, ale też samodzielnie je utrzymać i wychować. Było jej bardzo ciężko – nie mogła poświęcić dzieciom tyle czasu, ile powinna.

Maria nigdy nie odrabiała z dziećmi lekcji, nie wysłuchiwała ich problemów i nie odpoczywała z nimi w weekendy – bez przerwy pracowała. Szymon, Sławek, Natalia i Iwona dorastali właściwie sami, a lato spędzali u babci i prawie nie widywali matki.

Może dlatego coś przeoczyła, w którymś momencie nie dała im wystarczającej miłości i uwagi. To nie jest usprawiedliwienie, ale właśnie dlatego dzieci dorosły, żywiąc do matki urazę. Zamiast wsparcia kobieta słyszała od nich ciągłe skargi i żale. Trzymała się najlepiej, jak potrafiła i miała nadzieję, że kiedy dorosną, zrozumieją.

Ale lata mijały, a dzieci się nie zmieniły. Nadal nie interesowały się życiem matki i bardzo rzadko ją odwiedzały. Wciąż pamiętają, że spędzała z nimi mało czasu i nie rozumieją, że nie miała innego wyjścia – nie jest łatwo wyżywić czwórkę dzieci, zwłaszcza samotnej kobiecie. Maria nie ma pretensji do dzieci – obwinia siebie, że nie znalazła sposobu na to, żeby nawiązać z nimi bliski kontakt. Uważa, że nawet to, że chciała zapewnić swoim córkom i synom dobrą przyszłość, nie oznacza, że mogła ich zepchnąć na dalszy plan.