Udane zakończenie nieporozumień rodzinnych.

Teodor wrócił ze szkoły do domu. Kończył jedenastą klasę, były przed nim egzaminy i przyjęcie na studia, dlatego bardzo dużo się uczył. Oprócz lekcji i przygotowania do egzaminów chłopiec należał jeszcze do sekcji boksu, który trenował od szóstego roku życia. Jego ojciec nalegał, aby syn uprawiał jakiś sport i Teodor wybrał boks. Chłopiec był bardzo odpowiedzialny za wszystko, co robił i można o nim powiedzieć, że był to człowiek dotrzymujący słowa. Co obiecał, to zrobił.

Teodor przyszedł ze szkoły. Poszedł do łazienki umyć ręce i szybko usiadł przy stole, gdzie czekał na niego obiad. Do stołu podawała pani Maria, która pracowała w ich domu jako pomoc domowa. Kobietę zatrudnili rodzice, a właściwie matka, aby łatwiej było jej poradzić sobie z obowiązkami domowymi. Pani Maria smacznie gotowała, w domu zawsze było czysto i posprzątane. Maria pracowała u tej rodziny ponad osiem lat i prawdopodobnie wszystko jej pasowało, ponieważ nie każdy wytrzymałby sprzątania czyjegoś domu i gotowania jedzenia przez tak długi czas. Prawdopodobnie płacili jej za tą pracę bardzo dobrze.

Oprócz tego, że Maria zajmowała się domem, opiekowała się Teodorem, dopóki nie dorósł.

Mama Andrzeja, nie pracowała i tylko czasami zajmowała się synem. Ukończyła studia pedagogiczne, filologię angielską i znała ten język bardzo dobrze. Od czasu do czasu udzielała korepetycji. Ojciec chłopca prowadził własną firmę i ciężko pracował, aby zapewnić rodzinie wysoki standard życia.

Pewnego wieczora Teodor wracał do domu i usłyszał, jak rodzice się kłócą. Ze słów rodziców wywnioskował, że chcą się rozstać i żyć osobno przez pewien czas. Gdy chłopiec wszedł do kuchni, ojciec poinformował go, że on i jego matka rozstają się na jakiś czas i będą żyć osobno.

Teodor nie był tymi słowami bardzo zaskoczony, ponieważ nie była to ich pierwsza kłótnia. Chłopiec postanowił zapytać ojca:

-Rozumiem, że inicjatorem tego postanowienia jesteś ty tato, prawda?

-Tak — odpowiedział.

-Nie mogę już znieść faktu, że nikt mnie nie wita, gdy wracam z pracy, z wyjątkiem pani Marii. Mam żonę, która przez cały dzień nic nie robi i nie ma czasu, aby zrobić mi jakąś niespodziankę, nie mówiąc już o własnoręcznie przygotowanym posiłku. Dam nam trochę czasu. Bardzo ciężko pracuję, żebyście mieli wszystko, żebyście niczego sobie nie odmawiali.

Mama mu odpowiedziała:

– Sam powiedziałeś mi, żebym nie pracowała, zgodziłeś się zatrudnić pomoc domową, tylko po to, żeby mi było łatwiej, a teraz masz do mnie pretensje, że nie wstaję z łóżka, kiedy przychodzisz późno w nocy i nie serwuję ci obiadu. Ty też mnie zrozum!

Teodor długo przysłuchiwał się tej kłótni i wyszedł z kuchni, aby nikt go nie zauważył. Następnego ranka, budząc się zobaczył uśmiechniętą matkę i szczęśliwego ojca.