Relacje
To takie ważne, żeby słuchać i słyszeć siebie nawzajem

Kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy, to nie mogę powiedzieć, że się od razu zakochałam, ale Leszek był bardzo wytrwały. Od pierwszego dnia zasypywał mnie komplementami, prezentami i kwiatami. Czułam jego ciągłą uwagę i troskę, pewnie to podbiło moje serce i trzy miesiące później odpowiedziałam mu: „tak”. Pobraliśmy się bardzo szybko. Wydawało się, że to miłość na całe życie.
Wesele było huczne, zaprosiliśmy wszystkich bliskich, wynajęliśmy hotel w lesie, no rozumiecie, to była moja bajka, która stała się rzeczywistością.
Chociaż nie spotykaliśmy się długo, ja miałam wtedy już 25 lat, a Leszek 30. Byliśmy wystarczająco dojrzali do małżeństwa, nie było na co czekać.
Przeprowadziłam się do Leszka, a rok później do naszej rodziny dołączył syn Adam. Byłam szczęśliwą matką i żoną, miałam kochającego męża, wszystko było idealne. Dwa lata później urodziłam córeczkę, daliśmy jej na imię Amelka.
Wszystko było w porządku, życie toczyło się dalej, ale z dnia na dzień nic się nie zmieniało, codziennie to samo. Dzieci rosły, miały już własne sprawy i wydaje się, że mąż też miał własne życie, albo po prostu stał się wobec mnie obojętny. Nie było już komplementów, kwiatów, nawet banalnego: „Jak się masz?”. Może już nie byłam dla niego interesująca, ale cóż, te kilka lat na urlopie wychowawczym trochę mnie zmieniło. Nie interesowały mnie już imprezy i rozrywki, najchętniej nosiłam wygodne ubrania, a miałam dopiero 35 lat, całe życie było jeszcze przede mną.
Od czasu do czasu w mojej głowie pojawiały się myśli, że Leszek ma inną kobietę, ale próbowałam je od razu odpędzić. Mamy w końcu rodzinę, dwoje dzieci, nie zrobiłby czegoś takiego. Jednak Leszek coraz bardziej oddalał się ode mnie, dłużej zostawał w pracy, częściej wyjeżdżał w delegacje, a nasze rozmowy stały się rzadsze i bardziej formalne. Moje wątpliwości zniknęły, kiedy pewnej nocy przychodziły do niego ciągle wiadomości w komunikatorze, a on w pewnym momencie poszedł do drugiego pokoju.
Tej nocy nie mogłam zasnąć już do rana. Co dalej, nadal go kocham, ale jego nie ma już ze mną, ktoś inny zajął jego myśli, a może nie tylko myśli. Tego dnia miały być urodziny Amelki, więc nie było czasu na wyjaśnianie naszych relacji. Nie można wciągać w takie sprawy dzieci, odłożyłam rozmowę na weekend.
Ale znowu coś poszło nie tak. Była sobota, dzieci na weekend zabrali dziadkowie, a ja układałam sobie w głowie to, co chciałam powiedzieć Leszkowi. Uprzedził mnie.
– Marta, nie mogę tak dłużej, musimy porozmawiać. Sama rozumiesz, że coś jest nie tak w naszej rodzinie.
Ucieszyłam się nawet, że sam rozpoczął tę rozmowę, bo nie jestem pewna, czy ja bym się w końcu odważyła.
– Jestem winny przed tobą, przed naszymi dziećmi… Nie wiem co się ze mną stało, wszystko w naszym życiu zrobiło się jakieś zwyczajne, żadnych emocji… Wtedy poznałem w pracy Ewelinę. Jest młoda, taka wesoła, aktywna, zakochałem się w niej, to było jak powiew świeżego powietrza, ale to nic poważnego. Wystarczyła chwila, po której zdałem sobie sprawę, że to ty jesteś jedyną kobietą w moim życiu, jedyną, której oddałem serce.
Tak, jestem winny, ale to jednorazowa sprawa. Rozumiem, że cię zdradziłem, ale jeśli nadal mnie kochasz, proszę, wybacz mi i tak, wciąż cię kocham.
Dziwne uczucia ogarnęły moje ciało. To nie była dla mnie niespodzianka, wiedziałam, że pojawiła się inna kobieta, ale wierzyłam mu i nadal go kochałam. Wiedziałam, że nie wszystko stracone. Postanowiliśmy spróbować od początku i to była najlepsza decyzja. Leszek ciągle mówił, że mnie kocha, poświęcał mi swoją uwagę i przynosił kwiaty każdego dnia.
Od tamtego dnia minęło 10 lat, a my nadal jesteśmy tak samo szczęśliwi jak na samym początku.
Nie można się wstydzić mówić o swoich uczuciach, bo kiedy, jak nie dzisiaj? W przebaczeniu nie ma nic złego, najłatwiej jest wszystko zepsuć, obawiając się, że nie uda się odbudować.
Doceniajcie i słuchajcie siebie nawzajem, to takie ważne.

-
Ciekawostki2 lata ago
Przyszła synowa została u nas na noc. Rano odwiedziła nas moja siostrzenica i okazało się, że ona i narzeczona syna się znają. A następnego dnia przyjechała jego przyszła teściowa razem z córką i urządziły straszną awanturę. Z jakiegoś powodu moja siostrzenica powiedziała synowej, że ja i mój mąż nie będziemy im pomagać po ślubie i jeszcze że chcemy sprzedać samochód naszego syna. W rezultacie ślub się nie odbył
-
Ciekawostki2 lata ago
Brat przybiegł wcześnie rano, jak tylko dowiedział się, co zrobili rodzice
-
Rodzina3 lata ago
Obaj moi synowie są żonaci. Moje synowe diametralnie się od siebie różnią – jedna siedzi z telefonem na kanapie, a druga szykuje jedzenie dla wszystkich. Ilona mieszka z nami i nie chce jej się nic robić. Pewnego dnia nie mogłam się powstrzymać i ją zawstydziłam, mówiąc, że u niej zawsze jest brudno. Teraz nikt w domu ze mną nie rozmawia
-
Historie3 lata ago
„To u was można brać prysznic dłużej niż 30 minut?” – usłyszałam od koleżanki, która mieszka w Niemczech