Connect with us

Życie

Tak czasem się dzieje w życiu, że cudze dzieci stają się znacznie bliższe niż własne.

Szymek dorastał w małej wiosce, nie ma tu wielu mieszkańców, nie ma pracy, pozostaje tylko albo prowadzić gospodarstwo, albo wyjechać gdzieś za chlebem.

Kiedy Szymek był w maturalnej klasie, w szkole pojawiła się nowa uczennica, Jola. Była o rok młodsza od niego i tak bardzo przypadła Szymkowi do serca, że ​​tydzień później podszedł do niej i powiedział, że kiedyś będzie jego żoną. Joli spodobała się zuchwałość i pewność siebie chłopaka, zaczęli najpierw po prostu rozmawiać, a potem się spotykać.

Rok później, miesiąc przed jej egzaminami, Jola dowiedziała się, że jest w ciąży. To koniec, może zapomnieć o uniwersytecie i przeprowadzce do dużego miasta. Tego samego dnia powiedziała wszystko Szymkowi. On był niesamowicie szczęśliwy, ale czekało ich najtrudniejsze – powiedzieć rodzicom.

Jola była jedynaczką, rodzice chcieli zabezpieczyć jej dobrą przyszłość w mieście, a wiadomość o ciąży ich zszokowała. No, ale co było robić… Rodzice od razu powiedzieli, że Jola urodzi, zostanie z nimi, żadnej przeprowadzki do miasta nie będzie. Chociaż Szymek nie bardzo im się podobał jako przyszły zięć, bo pochodził z biednej rodziny, to jednak był dobrym, pracowitym chłopakiem.

Jola przystąpiła do ​​egzaminów, później odebrała świadectwo, a następnego dnia pojechali z Szymkiem złożyć dokumenty do Urzędu Stanu Cywilnego.

Szymek zamieszkał u rodziców Joli. Młodzi małżonkowie żyli spokojnie, czekali na narodziny dziecka, a przed Nowym Rokiem mieli już córkę, której dali na imię Sara. Szymek starał się, jak mógł, ale na wsi nie było pracy, zwłaszcza zimą. Trzeba było zadbać o rodzinę, było mu niezręcznie przed rodzicami Joli, że jest od nich tak bardzo zależny. Zdecydował, że na początku wiosny, jak córeczka będzie trochę większa, wyjedzie do pracy za granicę.

Na początku marca Szymek wyjechał na cały rok, bardzo chciał zarobić na własny dom.

Jola mieszkała z rodzicami, zajmowała się córką, mama jej pomagała, na ile mogła. Wydawało się, że wszystko jest dobrze, ale ta sielanka nie trwała długo. Nadeszło lato, zrobiło się ciepło, koleżanki zaczęły wyciągać Jolę z domu, najpierw raz w tygodniu, a potem już co drugi dzień. Mała Sara powoli zaczynała stawiać pierwsze kroki, ale zazwyczaj była przy niej tylko babcia, bo mama była a to w mieście, a to gdzieś z koleżankami, a przed Nowym Rokiem rodzice usłyszeli od niej niespodziewaną wiadomość. Ich córka od kilku miesięcy spotyka się z innym mężczyzną i po Nowym Roku przenosi się do niego, dziecko, oczywiście, zostaje pod opieką babci.

Rodzice byli zszokowani takimi wieściami, ale Jola zupełnie nie chciała ich słuchać.

– A co z Szymkiem, jesteś przecież mężatką, twój mąż przyjedzie za dwa miesiące, a ty co? Jak spojrzysz mu w oczy?

– Szymek przyjedzie i natychmiast załatwimy rozwód, nie kocham go, nie kocham.

Jak Jola powiedziała, tak zrobiła. Dwa tygodnie później zostawiła córkę u babci i przeprowadziła się do miasta.

W marcu Szymek wrócił, ale na dworcu czekała na niego nie żona z córką, tylko rodzice Joli. To go zaniepokoiło, ale postanowił dopytać o wszystko już w domu.

Kiedy przyjechali, Jola już tam była i trzymała w rękach dokumenty. Przywitała się sucho i wręczyła je Szymkowi:

– Tutaj potrzebny jest twój podpis.

– Co to jest?

– Dokumenty rozwodowe. Już cię nie kocham, mam kogoś innego. Zakończmy to bez krzyków i awantur, to nic nie zmieni, wszystko już postanowione.

Szymek nie wiedział, jak zareagować. Zupełnie nie spodziewał się takiego rozwoju wydarzeń. Z zimnym spojrzeniem wziął dokumenty, podpisał i poszedł do pokoju córki. Po tym, jak zdobyła potrzebny podpis, Jola pożegnała się z rodzicami i wyjechała do miasta.

Rodzice weszli do pokoju Szymka:

– Synu, nie gniewaj się na Jolę, my sami nie rozumiemy, co ona robi. Zostań tutaj z nami, ty będziesz tu z naszą wnuczką, a nam będzie weselej.

Szymek milczał, bo co tu było do powiedzenia.

Za zarobione pieniądze kupił działkę obok rodziców Joli i zaczął budować własny dom, tak jak planował. Teściowie pomagali mu, jak mogli, a Szymek pomagał teściom, stał się ich prawdziwym synem.

Jola przyjeżdżała bardzo rzadko, raz na trzy miesiące, a nawet rzadziej, z Szymkiem niewiele rozmawiali.

Tak czasem dzieje się w życiu, że cudze dzieci stają się znacznie bliższe niż własne.

Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

osiemnaście + 1 =

Trending