Stanisław ma dwóch synów. Starszy, Jarek, ma teraz 31 lat i czeka, aż Karolina urodzi ich dziecko. Stanisław z żoną postanowili podarować Jarkowi mieszkanie w prezencie ślubnym. Ale młodszy syn, Tomek, przypadkowo zobaczył całe zamieszanie z dokumentami. No cóż, nie był zadowolony.

– Kiedy młodszy syn dowiedział się, że kupimy z żoną mieszkanie Jarkowi, że chcemy mu zrobić taki prezent ślubny, powiedział: „a kiedy ja dostanę mieszkanie?” – opowiada 60-letni Stanisław. – A ja mu mówię, po co ci, Tomek, oddzielne mieszkanie? Mieszkasz u nas, mama i ja cię właściwie utrzymujemy, nasze mieszkanie zostawimy kiedyś tobie. A Jarek teraz będzie się żenił, muszą przecież gdzieś mieszkać, zwłaszcza że Karolina spodziewa się dziecka. A tak w ogóle, zapytałem młodszego, co to za wymagania wobec rodziców? Czy my mamy jakiś obowiązek zapewnić synom mieszkania? Cóż to w ogóle za bezczelność, żeby pytać: „A kiedy dla mnie?”

Stanisław ma dwóch synów. Starszy, Jarek, ma teraz 31 lat i czeka na narodziny dziecka. Staszek z żoną bardzo lubią swoją przyszłą synową: dziewczyna jest pracowita, miła, odpowiedzialna, no i doskonała z niej gospodyni, świetnie gotuje, a co najważniejsze – widać, że bardzo kocha ich syna. Rodzice Jarka postanowili zrobić młodym niespodziankę i dać im w prezencie ślubnym mieszkanie. Syn jeszcze nawet o tym nie wie. Teraz mieszkają z Karoliną w wynajętym mieszkaniu, ale właściciel zamierza je sprzedać, więc prezent od rodziców będzie w samą porę, zwłaszcza, że niedługo będą mieli dziecko.

Taki prezent zawsze jest odpowiedni – Staszek uśmiecha się i cieszy, że może kupić Jarkowi mieszkanie.

Rodzice chcą mieć czas, żeby przygotować wszystkie dokumenty przed ślubem. Synowa, co prawda, jest cudowną osobą, ale lepiej się przygotować na najgorsze. Jak syn coś będzie miał sprzed małżeństwa, będzie się czuł zabezpieczony. Poza tym to on będzie głową rodziny, więc ma obowiązek ją utrzymać i zapewnić jej dach nad głową. A w tym pomogą rodzice.

To całe zamieszanie z papierkową robotą przypadkowo zobaczył młodszy syn, Tomek. No cóż, nie był zadowolony. Zrobił się czerwony jak burak, ale najpierw milczał. Potem dopiero zadał rodzicom pytanie: „Dlaczego tylko dla Jarka, tato, a co ze mną?”

Tomek studiuje, w tym roku ma otrzymać dyplom. Mieszka z rodzicami, nigdzie nie pracuje, czasem wyjeżdża latem nad morze, żeby trochę zarobić, ale ciągle brakuje mu pieniędzy. Rodzice właściwie całkowicie go utrzymują, ma wszystko, czego potrzebuje do normalnego życia. Tomek ma największy pokój w mieszkaniu, wcześniej dzielił go z Jarkiem, ale teraz brat mieszka osobno. Matka bardzo rozpieszcza młodszego – gotuje to, co lubi najbardziej, pierze i prasuje mu ubrania, czyści buty i w ogóle opiekuje się nim jak dzieckiem. Tomek ma w swoim pokoju drogi komputer, a na urodziny dostał od rodziców najnowszego iPhone’a. Na zajęcia jeździ samochodem rodziców, którego oczywiście nigdy nie tankuje.

– No tak, mieszka mu się z nami, jak u Pana Boga za piecem! Aż wstyd przyznać, ale niańczymy go jak dziecko. To grzech, żeby narzekał, – mówi Stanisław. – Żadnych problemów, żadnych kłopotów! Tak, Tomek dobrze wie, że zostawimy mu nasze mieszkanie, ale i tak go zawiść zżera. Obraził się synek, bo czegoś nie dostał.

Ojciec uważa, że ​​młodszy syn nie potrzebuje mieszkania. Po co mu ono? Jeżeli nawet postanowi się ożenić, to młodzi mogą mieszkać z rodzicami, oni nie mają nic przeciwko temu.

– Więc pan w ogóle nie kupi mieszkania młodszemu synowi, czy może kupi je pan później?

– Nie wiem, nie będę wybiegał tak daleko w przyszłość, życie pokaże jak będzie. Na pewno nie zostanie bez dachu nad głową.

Ojciec jest przekonany, że ​​ma rację, bo chce pomóc temu synowi, który sam chce coś w życiu osiągnąć. A Tomek jest obrażony, bo uważa, że nie można faworyzować jednego dziecka. Z tego później się rodzą tylko nieporozumienia, a bracia mogą się stać swoimi największymi wrogami.