Pewnego dnia Karolina powiedziała, że już mnie nie kocha i odchodzi. Myślałem, że jedzie do swoich rodziców, albo do przyjaciółki do innego miasta, a okazało się, że była u niego. Kiedy odeszła, postanowiłem uprawiać sport, biegając każdego ranka.

Ja i Karolina byliśmy małżeństwem od ponad 10 lat, mamy razem córkę. Myślałem, że mam najlepszą żonę na świecie. Mając pracę, mieszkanie i córkę, myślałem, że nie może być już lepiej. Karolina miała własną kawiarnię, oczywiście zyski z niej nie były duże, ale żona lubiła tam pracować. Miała bardzo ciężki charakter, jeśli nie była w nastroju, potrafiła zepsuć go wszystkim na około. Wtedy starałem się nie dawać jej powodów do złości. Każdy ma swoje problemy, więc całkowicie to akceptowałem.

Pewnego dnia Karolina powiedziała, że ode mnie odchodzi. Ta wiadomość była jak grzmot z jasnego nieba. Kompletnie się tego nie spodziewałem. Nasze ciągle kłótnie tłumaczyłem jej trudnym charakterem. Nie wiedziałem co dalej…

Pomogły mi zajęcia sportowe. Starałem się być ciągle zajęty: zapisałem się na boks i karate, a każdego ranka, przed pracą biegałem po 5 kilometrów.

W końcu zdałem sobie sprawę, że samotność nie jest taka zła, jak myślałem. Wręcz przeciwnie, mam teraz o wiele więcej wolnego czasu dla siebie i mogę robić wszystko, na co mam ochotę, wiedząc, że nikt nie będzie mnie kontrolował. Jestem też o wiele mniej emocjonalny i nie myślę o tym, gdzie jest moja była żona.

Cieszę się, że dałem sobie radę, w tak trudnej sytuacji. Teraz mogę poświęcić się moim pasjom, zamiast marnować czas i energię, na osobę, która mnie nie kocha.