Connect with us

Ciekawostki

„Pani mąż mnie kocha!”

Byłam na przerwie na lunch w bufecie u nas w biurze, kiedy zadzwonił mój telefon. Nie znałam tego numeru. Odbierając pomyślałam, że to pewnie telefon z banku albo od operatora telefonii komórkowej. Pewnie znowu chcą mnie na coś namówić. Zwykle nie odbieram, ale dzisiaj coś mi podpowiedziało, że ten telefon jest ważny.

„Pani Marto, proszę mnie posłuchać. Musimy się spotkać. Chodzi o to, że jestem kochanką pani męża!

Marta to moja siostra, pewnie ta kobieta pomyliła numer, ale może to i lepiej. Postanowiłam trochę się pobawić.

“Michała?” – zapytałam, żeby upewnić się, czy wszystko dobrze zrozumiałam.

„Tak, Michała. Spotkajmy się, musimy porozmawiać.”

Wtedy już byłam pewna, że Michał zdradza moją siostrę. Jak to mówią, kobieca intuicja.

Moja siostra jest w nim strasznie zakochana i ufa swojemu mężowi, ale ja już kilka razy przyłapałam go na dziwnym zachowaniu. Często spotyka się z kolegami, prawie nigdy nie zostawia telefonu, lubi go mieć pod ręką. Nieważne, jak bardzo jest ostrożny, mój kobiecy szósty zmysł podpowiadał mi, że coś jest nie tak.

„Ok,” – odpowiedziałam. – „Dzisiaj o ósmej, wcześniej nie dam rady”.

Padało, więc weszłam do klubu trochę przed czasem. Nie chciałam zmoknąć tylko po to, żeby się trochę spóźnić. Chociaż nigdy wcześniej nie widziałam tej kobiety, po wejściu do lokalu mój wzrok padł na bar, przy którym siedziała!

„Jest młoda, ale wcale nie taka piękna, fryzurę ma beznadziejną i w ogóle wygląda niechlujnie,” – pomyślałam.

Uśmiechnęła się do mnie bezczelnie, mówiąc:

– Dziękuję bardzo, że pani przyszła! Napijemy się czegoś mocniejszego?

Pomyślałam, że picie z kochanką męża mojej siostry to jakiś kompletny absurd.

– Nie, wolę sok. Albo kawę… Albo nie, sok… Chociaż… Może jednak szampana.

Ta kobieta była bardzo bezpośrednia.

– Jest pani bardzo piękna, – powiedziała.

– Dziękuję… Ale czego pani właściwie ode mnie chce? Nie mam czasu na wymianę uprzejmości, – odpowiedziałam, bo nie chciałam długo siedzieć w towarzystwie tej kobiety.

– Proszę zrozumieć, ciężko mi tak żyć. To dla mnie za trudne.

No, jasne. To dla niej za trudne? A jakie to będzie dla mojej siostry?

Nie robiła z siebie nie wiadomo kogo i może by mi się to nawet podobało, ale nie w tej sytuacji. Wyjaśniła, że ​​znalazła mój numer w telefonie Michała. Ma mnie zapisaną jako “Ż”, a ona myślała, że “Ż” oznacza “żonę” a nie “Żanetę”. Skopiowała sobie kontakt, bo, jak powiedziała, nie może już dłużej tolerować takiego życia.

– Więc dlaczego w ogóle pani do mnie zadzwoniła? – powiedziałam zimnym tonem.

– Chciałam, żeby pani o mnie wiedziała. Tak jest uczciwie!

Odpowiedziałam złośliwie:

– Och, jak słodko… A może uczciwie byłoby nie rozbijać czyjejś rodziny?

– Pani Marto, musi pani zrozumieć. Michał i ja kochamy się, a nie da się kontrolować własnych uczuć.

– Więc to o to chodzi!

Ta bezczelna kobieta nie mogła się powstrzymać i pozwoliła sobie zadać mi pytanie, czy kocham Michała (cały czas myśląc, że ja to Marta), na które nie miałam zamiaru odpowiadać. Na szczęście podszedł do nas barman, żeby nalać nam zimnego szampana i ten moment wymusił przerwę w rozmowie.

Przez moją głowę przelatywała masa pytań. Dlaczego ta baba, która rozbija rodzinę mojej siostry, pozwala sobie na takie pytania? W końcu to sprawa wyłącznie między Martą i Michałem.

– Więc kocha go pani? – nie odpuszczała.

– Proszę przestać! To ja tu mogę zadawać pytania! Ale powiedzmy sobie jasno. Czy chce pani, żebym rozstała się z mężem i pozwoliła mu odejść do pani? – kontynuowałam, udając moją siostrę.

– Tak powinno być. Bo on pani nie kocha. Przykro mi!

– Czy on to powiedział?

– Tak. Sama bym tego nie wymyśliła. No cóż, zna pani Michała. Nie odważy się powiedzieć pani prawdy w oczy. Mężczyźni nigdy nie wiedzą, jak się zachować w takich sytuacjach.

“Na 100%… czasami robią się z nich zwyczajne ciapy i to my musimy o wszystkim decydować!” – pomyślałam i jej przytaknęłam.

– Cudownie, – wykrzyknęła na to radośnie. – Wypijmy za to, za nasze wzajemne zrozumienie.

Podnosząc kieliszek, przerwałam jej:

– Przepraszam. Jeszcze nie powiedziałam wszystkiego. Michał jest dobrym ojcem i mężem, może nie idealnym, ale dobrym. Mamy troje dzieci, najstarsze ma 16 lat i chociaż nie mogę powiedzieć, że jestem bezgranicznie szczęśliwa, to żyje nam się dobrze. Jesteśmy razem już 18 lat. Właśnie mieliśmy jechać wszyscy na wakacje.

Mówisz, że to miłość? No i co z tego? Rodzina jest na pierwszym miejscu!

Oto moja propozycja. Michał zostanie z nami. I nawet nie myśl o tym, żeby znowu spotykać się ze mną, albo, nie daj Boże, z naszymi dziećmi... A jeżeli odważysz się pisnąć choćby słówko Michałowi o tej naszej rozmowie, to pożałujesz!

Nie masz pojęcia, jak wygląda rozgniewana żona, kiedy walczy o swoje. Zgniotę cię na proch. Stanę się dla ciebie najgorszą wiedźmą, twoim koszmarem, nawiedzoną histeryczką – nazwij to, jak chcesz. Oto właśnie mój toast!

We wszystkich tych emocjach, z całej siły rzuciłam kieliszek na podłogę. Kochanka pisnęła ze strachu. Cała uwaga klubu przeniosła się na nas.

A ja, ze spokojnym sumieniem, że uratowałam małżeństwo mojej siostry, skierowałam się do wyjścia, czując, jak kawałki potłuczonego szkła chrzęszczą pod moimi stopami. Idąc ulicą uśmiechałam się z satysfakcją, a przechodnie dziwnie na mnie patrzyli

Trending