„Pan Bóg mnie pokarał taką leniwą synową. Po co ty tu jesteś, skoro to ja muszę wszystko robić? Po co ci się tak spieszyło do małżeństwa?”- pytała groźnie Teresa.

Kiedy wychodziłam za mąż, nie myślałam, że trafię do jakiejś niewoli. Tak się złożyło, że przez jakiś czas musieliśmy mieszkać z teściami – to mój mąż podjął decyzję w sprawie mieszkania. Ponieważ nie mieliśmy wystarczająco dużo pieniędzy, wprowadziliśmy się do jego rodziców. Zresztą, u nich były ku temu warunki – mają własny dom, podwórko i ogród.

Oczywiście, kiedy się tam przenosiłam, zdawałam sobie sprawę, że będę musiała pracować i pomagać teściom, ale nie miałam nic przeciwko temu. Nie przypuszczałam jednak, że będę musiała wszystko robić sama i to nie tylko dla mojego męża, ale także dla jego zamężnej siostry. A wszystko dlatego, że teściowa aż za bardzo kocha swoją córkę i wciąż spełnia wszystkie jej zachcianki – przy czym Sonia nigdy nie ma czasu, żeby pomóc matce.

Zawsze starałam się utrzymywać dom w czystości – codziennie odkurzałam, myłam podłogi na mokro, ścierałam kurze, myłam naczynia i gotowałam dla całej rodziny. Tak, dla wszystkich – dla siebie, męża, teściowej i teścia. Ale nie spodziewałam się, że jedzenie, które przygotowałam na kilka dni, będzie sobie zabierała szwagierka, która od kilku lat mieszka osobno. Żal mi było i mojego czasu, i pieniędzy – bo oprócz tego robiliśmy zakupy i dokładaliśmy się do rachunków.

No i na przykład przygotowałam całą masę gołąbków, ugotowałam gar barszczu, zrobiłam jeszcze łazanki – myślałam, że to wystarczy na dwa-trzy dni. Ale gdy tylko zjawiła się Sonia, po prostu spakowała sobie połowę jedzenia i tyle. 

Ja nie miałam nic do powiedzenia, bo nie mogłam się rządzić w cudzym domu. Kiedy mówiłam o tym wszystkim mężowi, to on był po mojej stronie i też nie popierał takiej postawy swojej siostry. Ale kiedy opowiadał o tym mamie, słyszał, że Sonia jest taka biedna i nieszczęśliwa, nie ma czasu na gotowanie, bo ma dwoje dzieci i nie wystarcza jej  pieniędzy. Ale nic to, że na manicure, pedicure, brwi i rzęsy jakoś znajduje czas i pieniądze.

A jeżeli chodzi o dzieci. Oczywiście, kocham je, ale też musiałam się nimi opiekować. Nie są już takie małe, żeby nie rozumiały poleceń. Tylko, że one mogą w domu dziadków robić wszystko – kiedy przychodzą, wywracają cały dom do góry nogami. Biegają w butach, mimo że właśnie myłam podłogę, rozrzucają rzeczy, brudzą meble i rzucają papierki po cukierkach na podłogę. Ani teściowa, ani Sonia nigdy nie zwracają im uwagi. A ja nie po to sprzątałam, żeby po południu wszystko było brudne. Mój mąż też nie miał na to żadnego wpływu.

Któregoś dnia nie czułam się zbyt dobrze i nie zdążyłam ugotować obiadu. Wtedy usłyszałam od teściowej, że jestem leniwa, nic nie robię, a wyszłam za mąż po to, żeby siedzieć im na karku. I powiedziała to w taki sposób, żeby na pewno usłyszeli sąsiedzi. W tym momencie było mi tak przykro, że z trudem powstrzymałam się od łez.

Po rozmowie z mężem postanowiliśmy przeprowadzić się do wynajętego mieszkania. Wolę żyć trochę skromniej, ale przynajmniej nikt mnie nie będzie upokarzał.