Mamo, tato, dlaczego tak hałasujecie w nocy?!

Niedziela, spokojny rodzinny wieczór. Mąż, żona i syn siedzą i oglądają razem bajkę. Spokój i harmonia. Chłopczyk patrzy na zegar, kręci głową, szybko bierze pilota i wyłącza telewizor.

– Mamo, tato, musimy poprawnie porozmawiać.

– Synku, pewnie chciałeś porozmawiać poważnie, prawda? – mówi mama.

– Tak, tak, poważnie.

– W takim razie, co cię martwi? – pyta tata.

– Jest prawie dziesiąta wieczorem, niedługo położycie mnie spać, ale wiem, że sami nie zaśniecie!

– Kochanie, skąd taki pomysł? Tata i ja też idziemy spać o dziesiątej, bo tak trzeba, – odpowiada mama.

— Nie, wcale nie. Sami nie śpicie i mi też nie dajecie! Dlaczego zawsze robicie tyle hałasu? Tato, dlaczego mama krzyczy na ciebie tak, jak mój kolega z przedszkola, „Tak, tak, tak”, jak wygrywa w grze na telefonie?

Rodzicom aż pociemniało w oczach od takiego pytania i byli pewni, że z boku widać, jak jeżą im się włosy. Takie pytanie od dziecka…

– Synku, masz rację, wybacz nam. Mama i ja nie będziemy już bez ciebie grać w gry na telefonie. Widzisz, dorośli też czasami zachowują się jak dzieci.

– No nie wiem. Powiedziałem o waszym zachowaniu starszej siostrze kolegi, jak odbierała go z przedszkola. Powiedziała, że robicie mi braciszka. Czy to prawda?

To już był nokaut.

– Nie, no coś ty, nie wiesz, że to bociany przynoszą dzieci albo znajduje się je w kapuście? A my nie jesteśmy bocianami, synu, jesteśmy ludźmi, – z trudem odpowiada mama.

– No to nie grajcie już beze mnie w gry, bo się obrażę. Dobranoc!

Rodzice przez pół nocy siedzieli w szoku… Tak bardzo im było niezręcznie. Ale równocześnie trochę zabawnie.