Connect with us

Dzieci

Mam piękną córkę, ale ona kogoś innego nazywa swoim ojcem

Do ostatniego miesiąca moje życie toczyło się w ustalonym i pewnym kierunku. Wszystko układało mi się dobrze. Po studiach dostałem pracę, pracowałem sumiennie, więc kierownictwo szybko zwróciło na mnie uwagę, powierzając mi realizację kilku ważnych projektów. Poradziłem sobie z zadaniami, więc dostałem awans. Poza tym nie mam rodziny, mogę pracować po godzinach, a wyjazdy służbowe nie stanowią dla mnie żadnego problemu. Teraz piastuję kierownicze stanowisko i jestem bardzo dumny, że ​​dzięki własnym umiejętnościom i wysiłkom udało mi się szybko rozwinąć karierę.

Ale mniej więcej miesiąc temu spotkałem Ewelinę, moją pierwszą prawdziwą miłość. Studiowaliśmy na tej samej uczelni, ale na różnych kierunkach. Zakochaliśmy się w sobie od pierwszego wejrzenia, spotykaliśmy się przez prawie rok. Ale moi rodzice nie lubili Eweliny, a ojciec był bardzo kategoryczny. Przestałem się z nią umawiać. Potem wiele razy obwiniałem się o słabość, ale już nic nie mogłem zmienić.

Firma, w której pracuję, sponsorowała dziecięcą imprezę, która została zorganizowana z okazji otwarcia nowego placu zabaw. To tam spotkałem Ewelinę i jej córkę. Moja była dziewczyna w ogóle się nie zmieniła. Zaproponowałem, żebyśmy napili się kawy, podczas gdy jej córka korzystała z atrakcji dla dzieci.

Ewelina powiedziała, że ​​wyszła za mąż, ma szczęśliwą rodzinę. Jej mąż jest lekarzem, ona na razie nie pracuje, zajmuje się córką. Później dołączył do nas jej mąż, Michał. Rozmawiało nam się całkiem przyjemnie, wspominaliśmy dawne czasy, różne studenckie przygody.

Mąż Eweliny opowiedział kilka zabawnych historii ze swojej praktyki. Gołym okiem było widać, że kocha swoją córkę i żonę, że w ich rodzinie panuje szacunek, ciepło i zgoda.

Kiedy wracałem do domu, czułem się trochę zazdrosny, bo mogłem być na miejscu Michała. I dopiero wtedy zrozumiałem, co przez cały ten czas mi nie pasowało. Ewelina jest niebieskooką blondynką, a Michał ma rude włosy i jest piegowaty, natomiast ich córka ma duże szare oczy i długie ciemne włosy.

Szkołę i studia ukończyłem z wyróżnieniem, sumiennie uczyłem się genetyki, szybko obliczyłem, kiedy rozstaliśmy się z Eweliną i kiedy urodziła córkę. Nie mogłem spać przez całą noc, następnego dnia wszystko leciało mi z rąk, w ogóle nie mogłem pracować. Okazało się, że dziewczynka zostawiła zabawkę w moim samochodzie, kiedy odwoziłem je do domu. Przez tydzień nie odważyłem się iść do laboratorium, ale nie potrafiłem myśleć o niczym innym, więc jednak się zdecydowałem.

Okazało się, że dziewczynka jest córką Eweliny i moją. Teraz nie wiem, co dalej robić. Jak poradzić sobie z emocjami, które teraz czuję. Jaką decyzję powinienem podjąć? Czy mam zostawić wszystko tak, jak jest?

Click to comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

14 + 16 =

Trending