Liczyliśmy na nią, a ona nam odmówiła.

Mamy z żoną dwójkę dzieci. Chłopca i dziewczynkę. Zarabiam tylko ja. By utrzymać rodzinę i opłacić czynsz pracuję jako policjant, oraz dorabiam jako ochroniarz na nocne zmiany. Żona, by było nam łatwiej, szybciej zrezygnowała z urlopu wychowawczego i również zaczęła szukać pracy.

Mamy problem, bo dzieci są jeszcze za małe, by zostawać same w domu. Pomysł z przedszkolem od razu odrzuciliśmy, bo jest to dodatkowy koszt. Na pomoc rodziców też nie możemy liczyć – również pracują i nie mają czasu na opiekę nad wnukami.

Pomyśleliśmy, że naszymi dziećmi zająć się może moja młodsza siostra, Iza. Nie pracuje, studiuje na uniwersytecie i aktualnie ma wakacje, więc może nam pomóc. Niestety Iza odmówiła, mówiąc, że ma już plany na całe lato.

Dodała jeszcze, że nie przepada za dziećmi i nigdy się nimi nie zajmowała. Nie rozumiemy, jak mogła nam odmówić!

Na szczęście brat mojej żony, Wiktor sam zaproponował nam pomoc. Ma nastoletniego syna, który również nie ma nic przeciwko, by czasem w wakacje posiedzieć z dzieciakami.

Dzieci bardzo szybko polubiły się z Wiktorem i jego rodziną. Kiedy moja siostra Iza wpadła do nas na weekend, w ogóle nie były nią zainteresowane, cały czas dopytywały o Wiktora.

Po pewnym czasie Iza zupełnie się zmieniła. Zgodziła się do nas przyjść i zaopiekować się dziećmi pod naszą nieobecność. Mówiła, że nie chce, by dzieci jej unikały, bo tak naprawdę je kocha. Teraz moja żona dostała pracę, a ja mogłem zrezygnować z dodatkowego etatu na nocne zmiany. Iza natomiast chętnie opiekuje się naszymi dziećmi.