Historie
„Kolejny niespodziewany wydatek”, pomyślałam sobie, bo w tym miesiącu starałam się trochę zaoszczędzić na zakup nowych butów na zimę

– Nie, dzisiaj nie możesz, widziałaś kolejkę na korytarzu? – Aneta Wołejko, lekarka, spojrzała na mnie znad okularów.
– Ale uprzedzałam przecież, że dzisiaj muszę wcześniej odebrać córkę z przedszkola, bo ich nauczycielka…
– Kasiu, – kobieta spojrzała na mnie jeszcze surowiej niż wcześniej, – wszystko rozumiem, sama mam dzieci, ale praca to praca. Pomyśl sama: na korytarzu jest dużo ludzi, w tym dzieci. A jak ja mam sobie poradzić bez pielęgniarki, co?
Westchnęłam i wróciłam do uzupełniania dokumentacji. Nie, przez dziesięć lat naszej wspólnej pracy nie zdarzało się wiele takich sytuacji. A ja w zasadzie niezbyt często prosiłam o to, żeby wyjść wcześniej. Zawsze sumiennie wykonuję swoją pracę i pani Aneta jest ze mnie zadowolona. Tak, rozumiem, że będzie jej ciężko, jeżeli wyjdę pół godziny przed końcem mojego dnia pracy, ale Oleńka chodzi do przedszkola. Mąż też nie będzie mógł jej odebrać wcześniej, bo ma spotkanie w pracy. Tylko, że mnie też nie wypuszczą. Nie ma innego wyjścia, dzwonię do Damiana.
– Przykro mi, ale nie będę mogła odebrać Oli – mamy jeszcze dużo pacjentów, nie mogę wyjść wcześniej.
Myślałam, że Damian się zdenerwuje, ale spokojnie odpowiedział:
– Nie martw się kochanie, ja ją odbiorę…
Minęła kolejna godzina. Pani doktor i ja przyjęłyśmy wszystkich. Potem lekarka wyszła, a ja musiałam jeszcze przygotować gabinet na następny dzień pracy. Krótko mówiąc, wyszłam z przychodni, kiedy nie było tam nikogo, z wyjątkiem ochroniarza.
Na autobus czekałam kolejne czterdzieści minut. Niestety, przyjechał tak załadowany, że po prostu nie miałam sił, ani psychicznych, ani fizycznych, żeby się do niego wcisnąć. Musiałam zadzwonić po taksówkę.
„Kolejny niespodziewany wydatek”, pomyślałam sobie, bo w tym miesiącu starałam się trochę zaoszczędzić na zakup nowych butów na zimę. Oboje z mężem zarabiamy, ale teraz większość naszych pieniędzy idzie na spłatę kredytu na mieszkanie, więc nie możemy być rozrzutni.
Na taksówkę musiałam czekać kolejne dwadzieścia minut. Byłam zła na siebie i na cały ten niefortunny dzień.
Taksówkarz pachniał tytoniem. Musiałam go poprosić o otwarcie okna, bo mam alergię na tego rodzaju zapachy. Zgodził się, choć bez entuzjazmu. Zimny jesienny wiatr razem z deszczem wdarł się do środka przez otwarte okno samochodu. Trzeba je było zamknąć. Pod koniec podróży, która z powodu korków trwała co najmniej czterdzieści minut, rozbolała mnie głowa. Musiałam jeszcze zostawić taksówkarzowi napiwek, bo nie miał wydać reszty.
Wróciłam do domu strasznie przygnębiona.
„Muszę jeszcze zrobić kolację i zmienić pościel,” – pomyślałam, wspinając się pieszo na szóste piętro, ponieważ, jak na ironię, winda nie działała.
– A my z Oleńką ugotowaliśmy ci tu zupkę, – powiedział radośnie mąż, pomagając mi zdjąć kurtkę. – A w lodówce czeka ciasto.
– To jakieś święto? – zapytałam.
– Tak. – Damian mnie przytulił. – Takie, że jesteśmy wszyscy razem i wszystko u nas w porządku.
Oleńka wybiegła z pokoju i zaczęła wesoło opowiadać, jak pomagała tacie zmienić pościel.
– Nawet ją wypraliśmy i rozwiesiliśmy, – mrugnął do mnie mąż.
Przytuliłam ich mocno. I się rozpłakałam. Nie, nie przez ciężki dzień, tylko ze szczęścia.

-
Ciekawostki2 lata ago
Przyszła synowa została u nas na noc. Rano odwiedziła nas moja siostrzenica i okazało się, że ona i narzeczona syna się znają. A następnego dnia przyjechała jego przyszła teściowa razem z córką i urządziły straszną awanturę. Z jakiegoś powodu moja siostrzenica powiedziała synowej, że ja i mój mąż nie będziemy im pomagać po ślubie i jeszcze że chcemy sprzedać samochód naszego syna. W rezultacie ślub się nie odbył
-
Ciekawostki2 lata ago
Brat przybiegł wcześnie rano, jak tylko dowiedział się, co zrobili rodzice
-
Rodzina3 lata ago
Obaj moi synowie są żonaci. Moje synowe diametralnie się od siebie różnią – jedna siedzi z telefonem na kanapie, a druga szykuje jedzenie dla wszystkich. Ilona mieszka z nami i nie chce jej się nic robić. Pewnego dnia nie mogłam się powstrzymać i ją zawstydziłam, mówiąc, że u niej zawsze jest brudno. Teraz nikt w domu ze mną nie rozmawia
-
Historie3 lata ago
„To u was można brać prysznic dłużej niż 30 minut?” – usłyszałam od koleżanki, która mieszka w Niemczech