Codziennie przychodziła do niego kobieta w jego wieku. Ale wyglądała zupełnie inaczej niż Tomasz

Kiedyś leżałem w szpitalu z wrzodami żołądka. To nieprzyjemna choroba, ale co robić? Sam się do niej doprowadziłem niewłaściwym odżywianiem. No bo co? Byłem wtedy samotny, żywiłem się głównie fast foodem, który zapijałem napojami gazowanymi. W rezultacie zasłużyłem sobie na taką chorobę.

Na sali leżał ze mną mężczyzna po trzydziestce. Miał na imię Tomasz. Różnił się od nas wszystkich wyglądem – miał firmowy dres, modną fryzurę i zadbaną brodę, wysportowaną sylwetkę. Oczywiście nie jestem koneserem męskiej urody, ale jestem przekonany, że żeńska połowa ludzkości ustawia się w kolejce do takich mężczyzn. A sądząc po smartfonie i laptopie, był również dosyć zamożny.

Ale nie o to chodzi. Codziennie przychodziła do niego kobieta w jego wieku. Ale wyglądała zupełnie inaczej niż Tomasz – ze znaczną nadwagą, włosami zebranymi w koczek i twarzą bez cienia makijażu. Wtedy wydawała mi się po prostu brzydka. Ale przychodziła codziennie i przynosiła Tomaszowi gorącą dietetyczną zupę albo kurczaka z ryżem.

– To twoja siostra? – zapytałem kiedyś Tomasza, próbując zrozumieć, jaka jest relacja między Tomkiem „jak spod igły” a dziewczyną w starym płaszczu.

Mój rozmówca uśmiechnął się.

– Nie. To jest Basia – moja narzeczona.

„Narzeczona?! – pomyślałem sobie, – jak taki facet może mieć taką dziewczynę?”

Tymczasem Basia codziennie przychodziła do narzeczonego ze słoikami i pojemnikami. I z taką miłością na niego patrzyła! Mogłem mu tylko zazdrościć, bo mnie nikt nie odwiedzał – mama jest już starszą osobą, a z żoną się rozwiodłem.

A potem Tomasz dostał wypis i szczęśliwy, trzymając się za ręce z Basią, opuścił mury szpitala, którego miał już dosyć.

Od tamtego czasu minęły dwa lata. W zeszłym tygodniu w supermarkecie mój wzrok przyciągnęła dziewczyna o niesamowitej urodzie – zgrabna, zadbana, krótko mówiąc, piękna.

Zanim zdążyłem ochłonąć, ktoś podszedł do mnie i lekko poklepał mnie po ramieniu.

– Tomasz? – zamurowało mnie ze zdziwienia.

– Tak! – dawny znajomy patrzył na mnie z szerokim uśmiechem. – Co za spotkanie! Pamiętasz moją Basię? – wskazał na tę piękność. – Teraz jest moją żoną!

Ledwo rozpoznałem dawną „brzydulę” w tej szczupłej, atrakcyjnej dziewczynie.

Właśnie w tym momencie zdałem sobie sprawę, że uroda jest sprawą tymczasową i bardzo zmienną, a troskliwa kobieta to prawdziwy skarb!