Connect with us

Historie

Brat poprosił, żeby mógł z żoną u mnie zamieszkać

Mój młodszy brat i ja przeprowadziliśmy się do stolicy, kiedy poszliśmy na studia. Najpierw rodzice opłacali nam wynajem mieszkania, a później znalazłem pracę jako magazynier i sam zacząłem płacić za mieszkanie. Rodzice nadal nam pomagali, przysyłając od czasu do czasu paczki z jedzeniem albo z przetworami. Ja byłem już na trzecim roku, a mój brat na drugim.

Byłem zakochany w koleżance z grupy, kiedyś razem obchodziliśmy sylwestra u nas w mieszkaniu. Kilka tygodni później moja dziewczyna wprowadziła się do mnie. Dużo czasu spędzałem na nauce i pracy, więc nie mogłem wystarczająco zaangażować się w moje życie osobiste.

Ale mój brat miał więcej czasu niż ja i zaczął podrywać moją dziewczynę. Po pewnym czasie zaszła z nim w ciążę, a ja znalazłem sobie nowe mieszkanie i się przeprowadziłem. Bardzo to przeżywałem, ale starałem się jakoś trzymać. Skończyłem studia, dostałem dobre referencje z poprzedniej pracy i zaproponowano mi stanowisko w dużej firmie. Po pracy w magazynie stanowisko menedżera w biurze było dla mnie prawdziwym błogosławieństwem.

Po pół roku osiągnąłem pierwsze dobre wyniki w handlu. Potrafiłem wytłumaczyć klientom korzyści płynące z zakupu naszych towarów, zyski firmy rosły, a wraz z nimi w tempie wykładniczym moja pensja. Po kolejnych trzech latach kupiłem mieszkanie, samochód i wreszcie mogłem polecieć na urlop.

I wtedy zadzwonił do mnie mój brat, z którym od paru lat nie rozmawiałem. Zaczął od tego, że ja tak wysoko się wspinam po szczeblach kariery, a jego zwolnili z pracy. Nie mieli z Natalią z czego zapłacić za mieszkanie. “Pomóż mi, może mógłbyś z kimś porozmawiać u siebie w firmie i znalazłaby się dla mnie jakaś praca?”

Powiedziałem, że porozmawiam, ale nic nie mogę obiecać. Tydzień później mój brat miał rozmowę kwalifikacyjną na stanowisko pracownika fizycznego na produkcji u nas w firmie. Został zatrudniony tylko dlatego, że ja o to poprosiłem. Minął miesiąc, kiedy powiedziano mi, że aż trzy razy nie zgłosił się na swoją zmianę.

Zapytałem co się stało, ale nie mógł nic wymyślić i powiedział, że zaimprezował. Nie odezwałem się ani słowem. Oczywiście nikt go nie zatrudnił, bo nie przeszedł okresu próbnego. Wstydziłem się za brata i zrozumiałem, że on sam wcale nie chciał zostać w tej pracy. A kiedy on i jego żona przyszli do mojego domu i poprosili, żeby mogli i mnie zamieszkać, kupiłem im bilet do domu naszych rodziców, zawiózłem ich na stację i życzyłem szczęśliwej podróży. Potem brat już nigdy do mnie nie dzwonił. Cieszyłem się z tego, bo był już najwyższy czas, żeby dorósł i wziął odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale także za swoją żonę i dziecko.

Zadzwonili za to do mnie rodzice i zapytali, jak mogłem odmówić bratu pomocy w trudnej sytuacji. Zrobiło mi się ich żal, bo zrozumiałem, że teraz to wszystko spoczywa na ich barkach. Ale wiem też, że nie będę dźwigać tego ciężaru za mojego brata. Kiedy ja pracowałem i uczyłem się po czternaście godzin dziennie, mój brat nic nie robił, zajmował się moją dziewczyną i jakoś nie przejmował się własną przyszłością.

1 Comment

1 Comment

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

jeden × dwa =

Trending