„A kto ma zapłacić, jak nie pani?” – zapytał kelner ze złością

Czasami jeden nieprzyjemny incydent przekreśla wszystkie dobre rzeczy, które były wcześniej. Tak było z moją ulubioną restauracją, do której często chodziłam.

Rzecz wydarzyła się w zeszłą sobotę – umówiłyśmy się z przyjaciółką na obiad, chciałyśmy coś zjeść, napić się kawy i pogadać. Wybrałyśmy tę właśnie restaurację, w której byłam częstym gościem.

Tego dnia obsługiwał nas nowy kelner – chłopak był bardzo zdenerwowany, ale ja i tak myślałam, że zostawię mu duży napiwek, tak na dobry początek. Rozumiem, że to jest dość ciężka praca – cały dzień na nogach, często w stresie, trafiają się różni goście, którzy potrafią narobić zamieszania. Ale nigdy bym nie pomyślała, że w tym przypadku awanturować się będą nie goście, tylko pracownik.

A wszystko dlatego, że odmówiłam zapłaty za to, czego nie zamówiłam. I to nie moja wina – po prostu kelner postanowił sam wymienić danie na inne i nawet mnie nie o tym nie uprzedził.

Kiedy zjadłyśmy obiad, postanowiłyśmy zamówić deser i kawę i od razu poprosić o rachunek. Ale, ku mojemu zaskoczeniu, zamiast zamówionego ciasta czekoladowego kelner przyniósł mi miodownik, którego nie jadam – mam alergię na miód. Kiedy próbowałam wytłumaczyć kelnerowi, że musiał coś pomylić, powiedział spokojnie:

– Ciasto czekoladowe się skończyło, więc postanowiłem podać pani inny deser.

– Ale ja nie chcę miodownika, proszę go zabrać.

– Niech się pani nie martwi, też jest bardzo smaczny – nasi goście go uwielbiają.

– Rozumiem, ale ja go nie zjem.

– Ale już go nabiłem do rachunku, musi pani za niego zapłacić.

– Nie mam zamiaru płacić za coś, czego nie zamawiałam.

– A kto ma zapłacić? Gdybym miał płacić za desery klientów, to nie wystarczyłoby mojej pensji.

Byłam zszokowana taką bezczelnością kelnera. Kiedy zawołałam menadżerkę, długo mnie przepraszała i szybko rozstrzygnęła ten absurdalny konflikt.

Następnego dnia tego kelnera nie było już w kawiarni – nie sprawdził się. Nie chodzi o to, że było mi żal tych paru złotych – ale dlaczego nie zapytał mnie, czy może wymienić mi deser? Albo gdyby przynajmniej później próbował załatwić sprawę spokojnie, a nie roszczeniowo. Dlaczego ja mam płacić za czyjeś błędy?