W wieku 50 lat zaszłam w ciążę i nie wiem, co robić.

Nazywam się Ludmiła, jestem kobietą w wieku 50 lat. Minęło ponad 10 lat odkąd rozwiodłam się z mężem. Miał inną rodzinę na boku, więc mu nie wybaczyłam. Mamy z nim dwoje dorosłych dzieci, które również nie wybaczyły zdrady ojca.

Mój syn mieszka ze swoją dziewczyną, a córka jest od 2 lat mężatką. Mieszkam sama w swoim mieszkaniu, czasami idę odwiedzić dzieci. W niedziele przychodzą też do mnie.

Po wielu latach w pracy spotkałam przystojnego mężczyznę. Dawał mi kwiaty, fajnie było z nim pogadać. Czasem chodziliśmy do kawiarni. Potem pewnego dnia wypiliśmy razem i doszło do erotycznych chwil, które wydarzyły się w moim mieszkaniu.

Po miesiącu wyjechał do Turcji i już nigdy go nie widziałam. Było mi bardzo przykro. Sześć miesięcy później dowiedziałam się o ciąży. Chociaż rozumiałam, że to dziecko nie jest nikomu potrzebne.

Ale po długich namysłach miałam dwie możliwości: albo urodzić dla siebie, przecież mieszkam sama, teraz będę się nim opiekować albo zrezygnować z niego.

Zadzwoniłam do mojej córki, której powiedziałam o tym, co się stało, poradziła mi, żebym się poddała i zrezygnowała z niego.

Wybacz mi, mój maleńki!