Sąsiadka zazdrości mi rodzinnego szczęścia

Bardzo lubię naszą kamienicę. Mieszkam tu od dzieciństwa. Po śmierci rodziców wprowadziliśmy się tutaj z mężem, bo wcześniej wynajmowaliśmy mieszkanie. Tuż obok nas mieszkała duża rodzina – Mariola, jej mąż Sebastian i troje dzieci. Mariola miała 27 lat, jej najmłodsze dziecko – 3 lata, a najstarsze – 7. Urodziła je prawie rok po roku.

Mariola i Sebastian żyli w biedzie. Byli leniwi, nie mieli ochoty iść do pracy. Na początku utrzymywali się wyłącznie z pieniędzy od państwa, a później próbowali szukać jakiejś dorywczej pracy na kawałek etatu. Sąsiedzi często dawali im różne rzeczy, bo żal im było dzieci.

Ja też im współczułam, więc zaproponowałam kiedyś Marioli, żeby przyszła do nas i pomogła mi w domu, a ja kupię coś jej dzieciom i dam trochę pieniędzy.

Mariola przyszła w poniedziałek w bardzo swobodnym stroju – krótki top i obcisłe dżinsy. Kiedy mój mąż wrócił do domu, pochylała się i wyginała, żeby tylko pokazać swój zadbany brzuch.

Na początku nie zwracałam na to uwagi. Wiadomo, jak kobieta sprząta, to musi czasem przykucnąć czy się schylić.

Następnego dnia Mariola przyszła w takim samym stroju, chociaż na dworze padało i było dość zimno. Pomyślałam, że pewnie w takim ubraniu wygodnie jej się pracuje.

Trzeciego dnia Mariola miała na sobie króciutkie szorty, żeby wyeksponować nogi. I wtedy dopiero zdałam sobie sprawę, że sąsiadka próbuje poderwać mojego męża. Więc zapłaciłam jej za cały tydzień i podziękowałam za dalszą pomoc.

Jakoś długo nie rozmawiałam z Mariolą. Kiedyś jechałam z pracy samochodem mojego męża. Pomyślałam, że podjadę do supermarketu i kupię coś do jedzenia. Patrzę, a tu idzie Mariola, obładowana siatkami. Serce mi zmiękło i postanowiłam ją podwieźć do domu.

Zobaczyła samochód mojego męża i uśmiechnęła się, bo myślała, że to on siedzi za kierownicą. Ależ była niezadowolona, kiedy zobaczyła, że to ja!

– Agata, ty masz taki piękny dom i takiego wspaniałego męża – zaczęła Mariola.

– No cóż, każda kobieta zasługuje na takiego mężczyznę, jak sama traktuje innych.

Mariola milczała przez całą drogę. Zrozumiała moją aluzję. Nic nie poradzę na to, że jej mąż to leń i podrywacz. Trzeba wiedzieć, z kim zakładać rodzinę.