Connect with us

Historie

Nasza mama najbardziej na świecie boi się, że będzie złą teściową

Nasza mama najbardziej na świecie boi się, że będzie złą teściową. Zawsze martwi się, co pomyślą i powiedzą ludzie, zięć, jego rodzice i cała rodzina. Po ślubie moja siostra z mężem zamieszkali w moim mieszkaniu. Mamy mieszkanie jest maleńkie, a ja mam trzy pokoje w centrum i mieszkam sama. Od tego czasu zawsze było u nas „wesoło”. Na początku Mikołaj próbował nawet pomagać i zarabiać jakieś pieniądze.

Ale mamie od razu robiło się go żal i prosiła: – Odpocznij trochę, po co masz tak ciężko pracować. Moja córka opłaci rachunki, przecież to jej mieszkanie, a jak trzeba coś naprawić, to weźmie fachowca. Mikołaj zaczął się przyzwyczajać do takiego życia. – Przesadzasz – zawsze powtarzała mi mama. – Musi mieszkać u obcych. Myślisz, że dla mężczyzny to takie łatwe? Później powie, że „jeżdżą” po nim teściowa i szwagierka. A co powie nasza Marysia, a jej teściowie? Jeżeli nie chcesz, to tak nie rób, sama za wszystko zapłacę. Ale wkrótce wszystko się dla mnie zmieniło.

Zaczęłam się coraz bardziej dziwić swojej matce. Jej obsesją stała się obawa, żeby nie być złą teściową. Zawsze martwi się tym, co powiedzą inni ludzie, krewni i teściowie mojej siostry.

— Nie chcę psuć relacji z Marysią. Ona go wybrała, a musimy go zaakceptować, traktować z szacunkiem. Mikołaj to dobry chłopak, nie najgorszy. Skończył studia, spokojny jest, nie pije – tak często mawiała do mnie mama.

Mówiąc „my”, miała na myśli również mnie. To znaczy, że ja też muszę zaakceptować i szanować mojego szwagra za to, że ma dyplom, nie pije i zachowuje się cicho. A poza tym pozwalać mu mieszkać u siebie, karmić i tolerować takiego pasożyta; bo inaczej albo się obrazia, albo powie, że teściowa i szwagierka chcą go rozdzielić z Marią, tylko o tym marzą.

Moja starsza siostra ma 26 lat, ja 21, studiuję. Mieszkanie dał mi w prezencie zmarły ojciec. Marysia wyszła za mąż w tym roku. Mikołaj pochodzi z małego miasteczka i nie stać go na mieszkanie.

Przed ślubem mieszkał w mieszkaniach swoich znajomych; wynajmowali mu je za darmo, a po ślubie przeprowadził się do nas.

– Mamo, czy przez jakiś będziemy mogli mieszkać u mojej siostry? Łatwiej nam będzie zaoszczędzić pieniądze na własne mieszkanie. U ciebie jest dużo miejsca, prawda, Ola?” – powiedziała Marysia, niby pytając, ale to było już pewne.

Dużo miejsca. Miałam trzypokojowe mieszkanie w całkiem niezłej lokalizacji. Oczywiście nie mogłam odmówić, a mama to jeszcze poparła.

– A jak inaczej mieliby uzbierać na własne? Jeżeli co miesiąc będą płacić za wynajem, to nigdy w życiu nie kupią własnego. Poza tym co by powiedzieli rodzice Mikołaja. Masz tyle miejsca, jesteś sama, a oni będą się błąkać po obcych?

No i zrobiło się „wesoło”. Na początku Mikołaj próbował nawet pomagać w domu i zarabiać jakieś pieniądze. Ale moja matka natychmiast zaczęła go przekonywać:

— Odpocznij trochę, po co będziesz tak ciężko pracował? Jedna praca ci wystarczy. A w domu nie powinieneś się przemęczać. Moja córka opłaci rachunki, a jeżeli trzeba coś naprawić, to zadzwoni po fachowca.

„Mamo”, zastanawiałam się, „co to znaczy, że twoja córka opłaci?” Prawie wszystkie moje pieniądze idą na rachunki, jeszcze się uczę, a on też tu mieszka. Czy to tak trudno jest dokręcić kran? I w końcu czy to  nie on powinien utrzymywać żonę?

– Przesadzasz – powiedziała mama. – Mikołaj musi mieszkać u obcych. Myślisz, że to dla mężczyzny łatwe? Później powie wszystkim, że jego teściowa i szwagierka go wykorzystują. A co powie Marysia? Że „jedziemy” po jej mężu? Jeśli nie chcesz, to tak nie rób, ja w tym miesiącu zapłacę.

No i zapłać, myślę sobie. Jeżeli martwisz się tylko czyjąś opinią, to zapłać rachunki za zięcia. Mikołaj bardzo szybko się do tego przyzwyczaił, nie przejmował się już ani pracą, ani naprawami usterek w domu. Przeszedł na pół etatu, wraca do domu, kładzie się na kanapie i włącza telewizor. Nie daje mojej siostrze pieniędzy, ma własny budżet. Do czynszu nawet nie próbuje się dokładać. W domu w niczym nie pomaga. Jest tu gościem, a teściowa rozwiązuje wszystkie jego problemy.

Dobrze, że przez większość czasu byłam na uniwersytecie albo w pracy, bo oglądanie tego wszystkiego było obrzydliwe.

Ale sprawy rodzinne i tak mnie nie ominęły. Moja siostra z mężem zbierali pieniądze na własne mieszkanie. A mama jeszcze ich chwaliła.

— Och, jacy są oszczędni, tacy zaradni, już niedługo nazbierają na swoje.

No pewnie, Mikołaj jest bardzo zaradny. Dlaczego miałby nie zebrać pieniędzy? Mieszka u siostry swojej żony. Matka żony opłaca rachunki. Ubrania kupuje. Ile potrzebuje mężczyzna? Nie musi nawet wydawać na jedzenie. Dlaczego? Teściowa za wszystko zapłaci, i jeszcze zadzwoni po majstra albo sąsiada, żeby zięć się nie przemęczał.

W ten sposób liczba osób do wykarmienia wzrosła, ale żeby kupić to jedzenie, to jakoś nie ma chętnych. Siostra też odkłada na mieszkanie, zwłaszcza że ma wyższą pensję.

Jakieś pół roku później wyjęłam rachunki ze skrzynki pocztowej. Zobaczyłam, że jest zadłużenie za ostatni miesiąc. Teraz trzeba zapłacić z odsetkami.

Poszłam z tym do mojej matki.

— Już nie wiem, co robić. Nie mam tyle pieniędzy. I w tym miesiącu znowu. Strasznie dużo idzie na jedzenie. Możesz mi trochę pomóc?

– Oczywiście, mamo – mówię bez namysłu – pomogę. Stypendium jak zawsze zostawię sobie, a pensję ci oddam. Ale tak dłużej nie może być. Dziwisz się, że pieniędzy nie wystarcza, a nawet złotówki nie weźmiesz od Marysi i Mikołaja. Niech przynajmniej płacą część za jedzenie i rachunki. Ich jest dwoje.

— Czy ty znowu nie przesadzasz? – Mama była bardzo zaskoczona moją propozycją. – Mogli mieszkać w wynajętym mieszkaniu. Jak mają uzbierać na mieszkanie, jak będą płacili za rachunki. Wtedy Mikołaj powie swoim krewnym, że teściowa zabrała wszystkie zebrane pieniądze? Pożycz mi, a ja ci wszystko oddam.

I naprawdę wszystko oddawała. Przez pierwsze kilka miesięcy. Ale później moja mama zupełnie zapomniała o „pożyczkach”. Pewnego dnia chciałam się przypomnieć i zaczęły się oskarżenia:

— Czy ja jedna mam wszystkich utrzymać? Nie mieszkasz tutaj? Nie zużywasz światła i wody, nic nie jesz?

— Oczywiście, że tak! Ale moja siostra i jej mąż jedzą, żyją i korzystają ze wszystkiego dużo więcej niż ja. Czy ja cię nie ostrzegałam? Zbierają na mieszkanie, a jak ja mam oszczędzać? Dlaczego nie możemy wszyscy się na to zrzucać? Wtedy byłoby po równo.

— Do teściowej miałem szczęście, ale Bóg zesłał mi chciwą szwagierkę! – zawołał MIkołaj, bo był wtedy w domu. – Cóż, nie we wszystkim można mieć szczęście!

– No i czemu nie pomyślisz, zanim coś powiesz? – Powiedziała urażona mama. – Co teraz sobie o tobie pomyślą Mikołaj i jego rodzice!?

Nie obchodzi mnie, co pomyślą – odpowiedziałam stanowczo. Nie muszę karmić jego i mojej siostry. Mam swoje życie. Zapłacę tylko jedną trzecią za rachunki, będę jadła osobno. Nie obchodzi mnie, co pomyśli o mnie jego rodzina, nigdy nie walczyłam o to, żeby być „najlepszą krewną”.

Rzeczywiście spełniłam wszystkie moje groźby. Osobno kupowałam i gotowałam jedzenie, dawałam mamie jedną trzecią na rachunki, Mikołaj zaczął sobie ze mnie żartować. Kiedyś przygotowywałam się do lekcji z uczniem, bo udzielałam też korepetycji. Moja mama zapytała Mikołaja, czy jestem w domu, na co odpowiedział:

– Oczywiście. Swoje królewskie jedzenie spożywa w komnacie.

Mama śmiała się razem z nim. Miesiąc później mój chłopak i ja stanowczo wyrzuciliśmy ich z mojego mieszkania. Myślicie, że coś wynajęli? Oczywiście, że nie! Wprowadzili się do jednopokojowego mieszkania mojej matki. Mama nie pochwaliła mojej decyzji i do mnie zadzwoniła:

— To teraz ja mam mieć wszystko na głowie? Nie rozumiesz, że nie mam tyle pieniędzy? I nawet nic nie mów o siostrze i Mikołaju, muszą uzbierać na swoje gniazdko.

Rozłączyłam się. Nie wiem, jak to teraz wygląda. Wątpię, żeby Mikołaj i Marysia gdzieś się przeprowadzili. Na koszt mojej mamy żyje im się jak w raju. A ja oczywiście pozostałam najgorszą krewną ze wszystkich. Ani mama, ani siostra, nie mówiąc już o szwagrze, nie dzwonili do ​​mnie ani nie próbowali się skontaktować, a minął już rok.

Trending