Connect with us

Życie

Myślałem, że babcia mnie nie kocha. Okazało się, że nie jestem jej wnukiem

Żyłem prawie 35 lat w ciągłym kłamstwie i nie rozumiałem dlaczego. Buntowałem się przeciwko wszystkiemu i wszystkim, a teraz tak mi wstyd, że aż trudno to opowiedzieć. Poznałem prawdę i chcę o wszystkim zapomnieć, albo przynajmniej coś zmienić.

Bardzo kocham mojego tatę i zawsze lubiłem być blisko niego. On też traktował mnie bardzo ciepło, nawet lepiej niż moje młodsze siostry.

Swoją drogą, z dziewczynami mam dosyć normalne relacje. Szanujemy się nawzajem i staramy się nie sprawiać sobie żadnych przykrości.

Tak było od wczesnego dzieciństwa. Mama zawsze uczyła nas, że relacje między rodzeństwem są bardzo cenne i ważne. Sama jest jedynaczką, więc pewnie marzyła o siostrze albo bracie.

Jedyną osobą, z którą nie za bardzo się dogadywałem, była moja babcia ze strony ojca. Dziadka nie pamiętam, zmarł kiedy miałem jakieś 3,5 roku. Ale moja babcia, odkąd pamiętam, patrzyła na mnie nieżyczliwie. Nie zachowywała się jakoś źle ani agresywnie, ale w porównaniu z siostrami wobec mnie nie była taka ciepła i przyjazna. Jakby obojętna.

Kiedy dorastałem, myślałam, że to dlatego, że jestem chłopakiem. To w końcu starsza kobieta. Co ona może mieć ze mną wspólnego? Najwyraźniej bardziej lubi dziewczyny i to można zrozumieć. Też jakoś tak tłumaczyli mi tę sytuację rodzice, bo często o to pytałem. Szczególnie kiedy byłem młodszy, martwiłem się: „Babcia kocha tylko siostry?”

Dorośliśmy. Niedawno babcia zmarła. Mam teraz 35 lat, a dziewczyny 27 i 24 lata. Starsza przygotowuje się do ślubu, a Wiktoria jeszcze studiuje. Okazało się, że babcia zostawiła testament. A w nim nie ma o mnie nawet wzmianki. Kobieta podzieliła swoje dwupokojowe mieszkanie w centrum miasta na dwie wnuczki, nawet o mnie nie wspominając.

Próbowałem trzymać się w ryzach, ale później się zbuntowałem. Zacząłem domagać się wyjaśnień – skąd taka dyskryminacja? W końcu powiedzieli mi, że mój tata nie jest moim prawdziwym ojcem. Pierwszy mąż odszedł od mamy, gdy miałem 3 lata. Zrobiło mi się wstyd, bo ojciec, choć nie jestem jego biologicznym synem, obdarzył mnie tak wielką miłością i ciepłem.

Jestem mu bardzo wdzięczny i oczywiście, teraz już rozumiem moją babcię.

Trending