Mój kolega nie mógł dogadać się z bardzo wymagającym wykładowcą, dopóki nie przyszedł egzamin

Mój przyjaciel od początku świetnie sobie radził na uniwersytecie. To mnie dziwiło.

Bo w szkole to ja zawsze byłam wzorową uczennicą. Pilnie się uczyłam, brałam udział w konkursach. A on, może z wyjątkiem pierwszych klas szkoły podstawowej, na pewno nie był prymusem.

Jednak bardzo dobrze zdał maturę i na studia dostał się bez problemu. Później nawet otrzymał stypendium.

Miał dobre relacje ze wszystkimi wykładowcami. Lubili w nim to, że Jurek potrafił na bieżąco improwizować i zawsze miał własne zdanie.

Tak minęły trzy pierwsze semestry. Ale na czwartym zjawił się nowy i dziwny nauczyciel ekonomii. Jurek nie mógł zrozumieć, czego ten człowiek od niego chce, dlaczego tak skrupulatnie wyłapuje wszystkie błędy, stale poprawia, nie dopuszcza żadnych pomyłek i oczekuje jasnego formułowania myśli. Wyniki Jurka bardzo się pogorszyły.

Semestr kończył się ustnym egzaminem u tego wykładowcy. Jurek przyszedł na niego pełen złych przeczuć, chociaż przygotowany. Wylosował pytania, zaczął odpowiadać. Nauczyciel wysłuchał go do końca i powiedział tylko: „Świetnie. Bardzo dobry!”. Mój kolega spojrzał na mężczyznę ze zdziwieniem, a ten roześmiał się i powiedział: „Teraz rozumiesz, dlaczego tak się was czepiałem przez cały semestr. To przez to teraz umiesz tak dużo”.

Teraz Jurek jest przekonany, że naprawdę dobrze potrafią nauczyć tylko wymagający nauczyciele! Dzięki nim zapamiętuje się na całe życie, a to się później przydaje w pracy. Tylko tak dobrze wyszkoleni ludzie naprawdę pracują na 100%.