Mój brat po prostu zepchnął na mnie całą opiekę nad rodzicami, którzy pieniądze podzielili na nas dwóch

Mój brat i ja jesteśmy bliźniakami. Urodziliśmy się w szpitalu w niedużym mieście, ale całe życie mieszkaliśmy z rodziną w małej wiosce.

Nasza mama urodziła nas dość późno – miała wtedy czterdzieści lat. Byliśmy jednak ich upragnionymi dziećmi. Rodzice czekali na nasze przyjście na świat ponad dwadzieścia lat.

Mama i tata całe życie ciężko pracowali na gospodarstwie, żeby w domu niczego nie brakowało.

Mój brat i ja zawsze mieliśmy to, co chcieliśmy. Najlepsze zabawki, słodycze, ubrania – czego tylko dusza zapragnie. Wszystko, czego potrzeba do szczęśliwego życia.

Później obaj poszliśmy na studia i zdobyliśmy dobre wykształcenie.

Ja wróciłem do rodzinnej wioski, bo czekała tam na mnie moja ukochana Basia.

Mój brat Robert ożenił się i został w mieście. Mieszka w małym mieszkaniu swojej żony i rzadko odwiedza rodziców na wsi.

My też mieszkamy osobno, w małym domu który Basia dostała po zmarłej babci. Każdego dnia znajdujemy z żoną czas, żeby odwiedzić rodziców i jakoś im pomóc. Nie są już młodzi, więc trudno jest im samym pracować na gospodarstwie.

Rodzice zdecydowali się sprzedać część swojej ziemi. Pieniądze postanowili podzielić między nas, synów, bo uważają, że nam są bardziej potrzebne.

Ziemię udało się szybko sprzedać, bo działka jest w pełni uzbrojona i przekształcona w budowlaną.

Kiedy wszyscy zebraliśmy się w Boże Narodzenie u rodziców, dali mi i mojemu bratu wszystkie zarobione na sprzedaży pieniądze. My podziękowaliśmy i zapomnieliśmy o całej sprawie.

Ale na twarzy mojej bratowej zauważyłem pewne niezadowolenie. Kiedy wyszliśmy z bratem na zewnątrz, zapytałem, czy wszystko w porządku, a on zapewnił mnie, że tak.

Po świętach wróciliśmy do codziennego życia. Razem z żoną każdego dnia odwiedzaliśmy rodziców, żeby im w czymś pomóc. Gospodarstwo nie było już takie duże, ale rodzice trzymali jeszcze krowy i kury. To wszystko wymaga jednak pracy i opieki. Pewnego wieczoru ledwo zdążyłem wejść do domu, jak zadzwonił mój ojciec i powiedział, że mama się przewróciła i coś jej się stało z nogą.

Natychmiast zawieźliśmy ją do miejskiego szpitala, ale stamtąd skierowano nas do wojewódzkiego. Mama miała poważny uraz miednicy. Powinna zostać w szpitalu, a rehabilitacja potrwa co najmniej miesiąc.

Brat z żoną przyjechali do szpitala, my już na nich czekaliśmy. Zaczęliśmy rozmawiać, jak to teraz najlepiej zorganizować, jak zaopiekować się mamą i jak jej pomóc. Wtedy brat poprosił mnie, żebyśmy odeszli na bok i porozmawiali w cztery oczy.

Zaczął naokoło. Że jest zajęty, nie będzie mógł odwiedzać mamy, ciężko mu będzie znaleźć czas. Ma dużo pracy. Tylko, że on mieszka dziesięć minut spacerem od szpitala, a ja z wioski mam do przejechania sześćdziesiąt kilometrów.

Dodał jeszcze, że nie może też pomóc finansowo, bo nie ma żadnych oszczędności. Pieniądze od rodziców zainwestował w jakiś biznes, no i przepadły. A ja nie mam na co wydawać na wsi pieniędzy, więc mogę zapłacić za leczenie mamy. Oczywiście, że zapłaciłem i nikomu nic nie powiedziałem o tej rozmowie. Nie chciałem się denerwować.

Tak właśnie wygląda synowska miłość. Widocznie tak się czasem zdarza. Porzucić rodziców, kiedy są już niepotrzebni. Nadal jestem zszokowany zachowaniem mojego brata.