Życie
Mąż marzył tylko o synu, więc żona chciała dokonać аb0rcj1
Moja przyjaciółka i jej mąż bardzo pragnęli dziecka. Planowali ciążę i przygotowywali się do niej bardzo starannie: wykonywali wszystkie badania, jedli witaminy, prowadzili zdrowy tryb życia. Kiedy Ola dowiedziała się, że jest w ciąży i powiedziała o tym mężowi, ich radość nie miała granic. Wszelkie dobre wieści po prostu bladły w porównaniu z tą wiadomością.
Znam Antka od dawna, jeszcze ze studiów. Mieszkał w akademiku piętro nade mną, więc często razem odwiedzaliśmy wspólnych znajomych. Trzeba było być ślepym i głuchym, żeby nie wiedzieć, że Antek marzył o synu. Opowiadał o tym każdemu: często głośno marzył, jak to po raz pierwszy weźmie syna na ręce, jak nauczy go grać w piłkę, zbuduje z nim wieżowiec z klocków i kupi mu tysiąc samochodów. Wydawało mi się wręcz dziwne, że facet tak bardzo marzy o dziecku w tak młodym wieku. Było tylko jedno „ale”: Anton marzył nie tyle o dziecku, co o synu. Na pytanie „a co, jeśli będzie córka?” odpowiadał „Albo syn, albo aborcja.” Wszyscy się z tego śmiali i nikt nie zwracał na to uwagi. Chociaż odpowiedź zawsze była taka sama.
Wydawało się, że przyszły ojciec był zachwycony. Powiedział już wszystkim przyjaciołom i krewnym, że będzie miał syna; chciał przygotować pokój dla dziecka tak, żeby wyglądał „chłopięco”; zaczął kupować samochody, pociągi, autobusy i statki – codziennie wracał do domu z czymś takim. Poprosił nawet swoich przyjaciół, którzy mieli synów, żeby spisali mu porady dotyczące wychowywania chłopca.
Antek nie dopuszczał do siebie myśli, że może mieć córkę. W jego rodzinie byli sami chłopcy. Wszyscy jego przyjaciele, jak na zamówienie, mieli synów podobnych do ojców. U niego nie mogło być inaczej.
Na wszelki wypadek postanowiłam porozmawiać z Olą. Spotkałyśmy się na kawie, zaprosiłyśmy też jej siostrę. Pomyślałam, że po tej rozmowie albo moje negatywne myśli się rozwieją, albo jeszcze przekonamy Olę, żeby zwróciła uwagę na te sygnały. Natalia i ja powiedziałyśmy zgodnie, że jej mąż zachowuje się co najmniej dziwnie. Zapytałyśmy, czy rozmawiała z nim o różnych scenariuszach, czy przygotowała go psychicznie na to, że w ich rodzinie równie dobrze może pojawić się dziewczynka. Ola tylko machnęła ręką i odparła, że to tylko kwestia jego starego marzenia i bardzo długo wyczekiwanej ciąży, więc jego zachowanie jest całkowicie normalne. Że tak samo zaakceptuje i pokocha swoją córkę, gdy tylko ją zobaczy, bo przecież to jego krew. Powiedziała, że jest gotowa spełnić jego marzenie i urodzić mu syna, a nawet kilku, gdyby to tylko zależało od jej pragnienia, a nie od kombinacji genów.
Przez kilka dni ciągle o tym myślałam, nie spałam w nocy, analizowałam różne opcje, zastanawiałam się, co z tym można zrobić. Można doradzić Antkowi, żeby poszedł do psychologa, zanim będzie za późno, albo namówić któregoś z jego kolegów, żeby z nim porozmawiał i uświadomił, że córka może być nie mniej cudowna niż syn. Ale potem uspokoiłam się i postanowiłam nie pakować się w sprawy czyjejś rodziny z nieproszoną radą.
Minęły dwa miesiące. Z każdym tygodniem zachowanie Antka stawało się coraz bardziej szalone. I po raz kolejny przypomniałam sobie, że to nie moja sprawa.
W 22. tygodniu ciąży Ola poszła na USG. Lekarz powiedział, że może już określić płeć dziecka. Młodzi rodzice zamarli w słodkim oczekiwaniu.
– Będziecie mieli córkę! Moje gratulacje.
Antek w milczeniu wstał i wyszedł z gabinetu. Nie obchodziło go, czy dziecko jest zdrowe, czy nie. Ola nie mogła się do niego dodzwonić przez następne 2 godziny, dopóki nie wróciła do domu z drugiego końca miasta, bo zostawił ją tam samą. Kiedy poszła na górę, zobaczyła, że jej rzeczy leżą spakowane pod drzwiami. Na walizce była notatka: „Zabierz swoje rzeczy i odejdź. Nie mogłem począć córki. Zdradziłaś mnie. Nigdy więcej do mnie nie dzwoń.”
W desperacji zadzwoniła do mnie z prośbą o to, żebym zawiozła ją z powrotem do lekarza. Kiedy zapytałam ją, dlaczego chce tam jechać, zapadła cisza.
Lekarz wyszedł z gabinetu, trzymając za ramię płaczącą Olę. Oddał mi koleżankę i powiedział, że w gabinecie piętro wyżej przyjmuje psycholog i że żaden lekarz w tym kraju nie wykona aborcji. Nigdy wcześniej tego nie robiłam, ale dziś nakrzyczałam na przyjaciółkę.
„Są ludzie, którzy całymi latami modlą się o dziecko. A ty?! Zabiłabyś swoją córkę dla jakiegoś Antka?! Ola nie odpowiedziała, tylko gorzko płakała.
Razem przewiozłyśmy jej rzeczy do rodziców. Ola została sama ze swoim zmartwieniem.
4 miesiące później urodziła uroczą córeczkę, Maję. Przez cały ten czas Antek się nie odzywał. Wiedziałam, że miał już nową miłość z okrągłym brzuszkiem. Ale oczywiście nie powiedziałam o tym przyjaciółce.
A prawie rok później Tosia, siostra Oli, powiedziała, że jego nowa żona urodziła dziecko. Córkę. Los zawsze wie, jak będzie najlepiej.
-
Ciekawostki1 rok ago
Przyszła synowa została u nas na noc. Rano odwiedziła nas moja siostrzenica i okazało się, że ona i narzeczona syna się znają. A następnego dnia przyjechała jego przyszła teściowa razem z córką i urządziły straszną awanturę. Z jakiegoś powodu moja siostrzenica powiedziała synowej, że ja i mój mąż nie będziemy im pomagać po ślubie i jeszcze że chcemy sprzedać samochód naszego syna. W rezultacie ślub się nie odbył
-
Ciekawostki2 lata ago
Brat przybiegł wcześnie rano, jak tylko dowiedział się, co zrobili rodzice
-
Rodzina3 lata ago
Obaj moi synowie są żonaci. Moje synowe diametralnie się od siebie różnią – jedna siedzi z telefonem na kanapie, a druga szykuje jedzenie dla wszystkich. Ilona mieszka z nami i nie chce jej się nic robić. Pewnego dnia nie mogłam się powstrzymać i ją zawstydziłam, mówiąc, że u niej zawsze jest brudno. Teraz nikt w domu ze mną nie rozmawia
-
Historie2 lata ago
„To u was można brać prysznic dłużej niż 30 minut?” – usłyszałam od koleżanki, która mieszka w Niemczech