Matka poprosiła mnie o pieniądze, ponieważ wszystkie wydała na mieszkanie dla siostry, a ja jej odmówiłam.

Kiedy miałam siedem lat, urodziła się moja siostra. Na początku nie byłam zadowolona z jej przyjścia na świat, ale po jakimś czasie pogodziłam się z tym faktem, mając nadzieję, że będę mieć przyjaciółkę. Rzeczywistość okazała się mniej radosna, niż sobie wcześniej wyobrażałam.

Młodsza siostra była rozpieszczana i bardziej kochana przez rodziców. Nie był to mój wymysł, jako obrażonego dziecka! Podam jeden z licznych przykładów, na niesprawiedliwe traktowanie mnie, przez rodziców. Pewnego, słonecznego, letniego popołudnia przyjaciele moich rodziców, zaproponowali im wspólny wyjazd do parku rozrywki. Matka i ojciec zabrali ze sobą moją siostrę, a mnie zostawili w domu. Wiecie dlaczego? – Bo w samochodzie zabrakło dla mnie miejsca! Często zdarzały się sytuacje, w których zmuszano mnie do rezygnacji z moich przyjemności lub nowego ubrania, ponieważ zabrakło im pieniędzy, które wydali na zabawki dla Mai.

Teraz, nie czuję żalu do rodziców, nie chcę nosić o to urazy w sercu. Mieszkam już osobno, we własnym mieszkaniu, które kupiłam za swoje pieniądze. Matka często do mnie dzwoni i prosi o pomoc w jej gospodarstwie, a ja nie odmawiam, ponieważ siostra nigdy nie ma na to czasu.

Pewnego dnia, gdy przyjechałam do matki, poprosiła mnie o sporą sumę pieniędzy. Rodzice przyznali się, że wszystkie, co do grosza oszczędności, wydali na zakup domu dla Mai. Byłam bardzo oburzona, ponieważ kiedyś poprosiłam ich o niewielki wkład finansowy w moje mieszkanie i wówczas mi odmówili.

Tym razem, odwróciłam się i wyszłam od nich, nie dając im ani grosza. To, że rodzice tak bardzo dzielą swoje dzieci, jest bolesne i niesprawiedliwe.