Życie
Jak ósmoklasistka znalazła się za granicą
Już szósty rok pracuję w szkole, mam wychowawstwo 8 klasy. Nasza szkoła jest wyjątkowa, ponieważ mamy u nas dzieci z placówki opiekuńczo-wychowawczej. To swego rodzaju dom dziecka, jedyna różnica jest taka, że dzieci mogą tam przebywać nie dłużej niż pół roku, a potem mogą wrócić do rodziny, zostać umieszczone w rodzinie zastępczej albo przeniesione do domu dziecka.
Los większości tych uczniów kończy się ostatnią opcją. Trafiają do sierocińca i żyją tam aż do dorosłości, a potem zaczynają samodzielne życie. Miałam wielu uczniów z trudnymi życiowymi perypetiami, a historia Marty poruszyła mnie najbardziej.
Matka dziewczynki była ciężko chora i po dwóch latach walki z chorobą zmarła. Ojciec pił, przestraszył się odpowiedzialności i zrzekł się praw do dziecka. Marta długo miała nadzieję, że ojciec zmieni zdanie i zabierze ją do siebie, ale tak się nie stało.
Duże dzieci, zwłaszcza nastolatki, rzadko trafiają do adopcji, ponieważ bardzo trudno jest sobie z nimi poradzić.
Na szczęście Marta spodobała się rodzinie polskich emigrantów, którzy lata temu wyjechali do Australii. Przyjechali do kraju, żeby wziąć na wychowanie dziecko, a kiedy poznali Martę, zdali sobie sprawę, że to ich bratnia dusza. I że chcą ją ze sobą zabrać. Formalności trwały kilka miesięcy. Marta momentami traciła już nadzieję, że wszystko się ułoży i że wyjedzie daleko, do nowej rodziny, do szkoły, do nowych przyjaciół.
Jednak rodzice adopcyjni okazali się bardzo zdeterminowani. Nie poddawali się i codziennie chodzili od urzędu do urzędu, aby załatwić wszystkie dokumenty. Aż nadszedł czas, kiedy Marta poleciała do domu ze swoimi nowymi rodzicami.
Nadal utrzymuję z nią kontakt przez media społecznościowe. Jest bardzo szczęśliwa: ma wielu przyjaciół, chętnie chodzi do szkoły i mówi, że ma idealnych rodziców, z którymi spędza dużo czasu, głównie podróżując.
Bardzo się cieszę, że Marcie tak się ułożyło. Marzę, żeby wszystkie dzieci, które z jakiegoś powodu nie mają rodziców, znalazły ludzi, którzy staną się dla nich naprawdę bliscy.
Nieoczekiwane spotkanie w sklepie
Współpasażer z przedziału
Co wy sobie myślicie?
Ciociu, zamieszkaj z nami
Kiedy był zdrowy, Monika nie była mu do niczego potrzebna
Przyjeżdżać nie musisz, ale jeżeli chcesz nam sprawić przyjemność, to wyślij pieniądze
Przygotowałem niespodziankę dla żony na rocznicę ślubu. Kupiłem jej ulubione kwiaty, butelkę szampana i ciasto. Czekając na ukochaną, sam nie zauważyłem, jak zasnąłem. Kiedy się obudziłem, żona siedziała obok mnie. Chciałem ją przytulić i pocałować, ale nie zdążyłem. Wstała po cichu i wyszła do przedpokoju. Dopiero wtedy zauważyłem dwie walizki stojące przy drzwiach. Żona powiedziała, że zostawia mnie dla innego. Kocha go, a mnie nie
Mój mąż zginął w wypadku samochodowym, a ja adoptuje jego syna z pierwszego małżeństwa.
Dzieci z niecierpliwością czekały na Dzień Babci i Dziadka. Przez cały tydzień przygotowywały prezenty. Traf chciał, że zobaczyła je przypadkowo babcia, ale wcale nie ta, dla której były przeznaczone. Teraz zarzuca się nam, że źle wychowaliśmy nasze dzieci
Idąc za przykładem rodziców
-
Ciekawostki11 miesięcy agoPrzyszła synowa została u nas na noc. Rano odwiedziła nas moja siostrzenica i okazało się, że ona i narzeczona syna się znają. A następnego dnia przyjechała jego przyszła teściowa razem z córką i urządziły straszną awanturę. Z jakiegoś powodu moja siostrzenica powiedziała synowej, że ja i mój mąż nie będziemy im pomagać po ślubie i jeszcze że chcemy sprzedać samochód naszego syna. W rezultacie ślub się nie odbył
-
Rodzina2 lata agoObaj moi synowie są żonaci. Moje synowe diametralnie się od siebie różnią – jedna siedzi z telefonem na kanapie, a druga szykuje jedzenie dla wszystkich. Ilona mieszka z nami i nie chce jej się nic robić. Pewnego dnia nie mogłam się powstrzymać i ją zawstydziłam, mówiąc, że u niej zawsze jest brudno. Teraz nikt w domu ze mną nie rozmawia
-
Ciekawostki1 rok agoBrat przybiegł wcześnie rano, jak tylko dowiedział się, co zrobili rodzice
-
Dzieci2 lata agoDałam synom mieszkanie, sama przyjechałam zamieszkać na wsi. Dzieci mieszkały w mieszkaniu podczas nauki, a ja byłam spokojna, że chłopaki spędzają razem czas. Kiedy obaj znaleźli dziewczyny, mieszkanie zrobiło się za małe. Przyszłe synowe były po prostu nie do zniesienia.