Życie
Dlaczego nikt nie wierzy freelancerom?
Laura przez kilka lat pracowała jako projektantka wnętrz. Po pewnym czasie poszła na urlop macierzyński i postanowiła już nie wracać do biura. Udało jej się utrzymać swoją bazę klientów, więc mogła pracować z domu, zdalnie.
Była zadowolona ze wszystkiego – z poziomu zarobków, z planu dnia, z tego, że mogła wciąż być z dzieckiem. Chociaż czasami czuła się znacznie bardziej obciążona pracą niż w biurze. Ale Laura lubiła ciężko pracować, była zorganizowana i nie miała problemów z samodyscypliną.
Problemy zaczęły się wtedy, kiedy krewni dowiedzieli się, że pracuje w domu i nie chce wracać do pracy na etacie. Rodzice westchnęli: „Przecież to nie jest praca, to niepoważne, nie będziesz miała co wpisać w cv… “
Pewnego ranka zadzwonił brat mamy:
– Muszę dziś iść do notariusza, nie ma mi kto pomóc, czy możesz pójść ze mną? Zupełnie się pogubiłem w tych w dokumentach, ty na pewno wszystko lepiej zrozumiesz.
– Nie, wujku, niestety nie mogę. Mam pilne zamówienie, dzisiaj muszę je skończyć i spotkać się z klientem.
Tutaj wujka poniosło, w natchnieniu zaczął chwalić się sukcesami swoich dzieci i wnuków, a potem przypomniał sobie, po co dzwoni:
– No to przyjdziesz po mnie koło dziesiątej?
– Nie, wujku, przepraszam, ale nie mogę. Mam dużo pracy, a do tego przecież opiekuję się dzieckiem.
Krewny długo próbował namówić Laurę, wspominając jakieś stare sprawy, odwoływał się do jej sumienia i do litości…. Wtedy Laura zobaczyła, że jej synek jest niebezpiecznie blisko kuchenki gazowej i błyskawicznie zakończyła rozmowę.
Po 5 minutach zadzwoniła mama: „No, wiesz, naprawdę to dla ciebie takie trudne, żeby pomóc wujkowi?”
Znowu obraza i kompletny brak zrozumienia.
Ci, którzy pracują w domu, mogą napisać książkę, pełną takich historii. Krewni przy każdej okazji umniejszają i lekceważą pracę freelancerów, a czasami próbują nalegać i zmuszać ich do tego, żeby wciąż im pomagali.
No bo przecież tylko siedzą w domu bezczynnie i gapią się w sufit. A my jesteśmy tacy biedni, w fabrykach i w biurach, pracujemy od rana do wieczora….
Oczywiście nie przychodzi im do głowy, że te „nieroby” czasami nie mają czasu nawet wypić herbaty albo skorzystać z toalety.
Utrzymuję żonę i całą jej rodzinę.
Każda babcia powinna traktować wnuki na równi!
Moja żona odmówiła swojemu bratu pomocy. Teraz mężczyzna nie odzywa się do nas.
Nieudane małżeństwo.
Wzięłam pożyczkę, by kupić chrześnicy telefon. Kątem ucha usłyszałam, że się jej nie podoba.
Żona mojego syna wstydzi się go, bo ukrywa przed innymi czym się zajmuje.
Mały chłopiec załagodził konfliktową sytuację w sklepie
Żona zmusiła mnie, żebym przestał utrzymywać kontakty z moją byłą i naszym synem.
Czy dzieci mają obowiązek pomagać rodzicom? Moi rodzice domagają się, żebym pomagał im na emeryturze.
Przeprowadziłam się do Paryża i przez cały rok nie mogłam nauczyć się francuskiego, aż wreszcie zrozumiałam dlaczego
„Przepraszam, czy my się znamy?” – udawałam, chociaż doskonale wiedziałam, z kim rozmawiam
Teściowa zaproponowała, żebyśmy zapłacili jej za mieszkanie
Wiktor oszczędzał na sobie, przez całe życie odkładał grosz do grosza, a po śmierci żony zupełnie przestał wychodzić z domu, aż do czasu, kiedy mu się przyśniła.
Moja teściowa obraziła się, że nie zabrałam jej jako niani ze sobą na wakacje.
Nie zgodziłam się zostać nianią dla wnuczki i stałam się wrogiem mojej synowej
Przygarnęłam psa z ulicy, a on przyprowadził swoich przyjaciół. Musiałam przygarnąć wszystkie zwierzęta.
Moja żona jest najstarszym dzieckiem w rodzinie, więc wszystkie weekendy, święta, a nawet dni powszednie spędzaliśmy na wsi, pomagając jej rodzicom. Ale od kilku lat nie utrzymujemy z nimi kontaktu, bo teściowa w ogóle nie doceniła naszej pomocy
Po ślubie zamieszkałam z mężem, a teściowa uważa mnie tylko za gościa.
Kiedy matka musiała wybrać między mną a swoim nowym facetem, wybrała jego, a mnie oddała do babci.
Moja córka wstydzi się mnie i ciągle obwinia mnie za swoje problemy
Utrzymuję żonę i całą jej rodzinę.
Każda babcia powinna traktować wnuki na równi!
Moja żona odmówiła swojemu bratu pomocy. Teraz mężczyzna nie odzywa się do nas.
Nieudane małżeństwo.
Wzięłam pożyczkę, by kupić chrześnicy telefon. Kątem ucha usłyszałam, że się jej nie podoba.
„Przepraszam, czy my się znamy?” – udawałam, chociaż doskonale wiedziałam, z kim rozmawiam
Teściowa zaproponowała, żebyśmy zapłacili jej za mieszkanie
Wiktor oszczędzał na sobie, przez całe życie odkładał grosz do grosza, a po śmierci żony zupełnie przestał wychodzić z domu, aż do czasu, kiedy mu się przyśniła.
Moja teściowa obraziła się, że nie zabrałam jej jako niani ze sobą na wakacje.
Nie zgodziłam się zostać nianią dla wnuczki i stałam się wrogiem mojej synowej
-
Historie8 miesięcy agoChłopak w autobusie dał lekcję matce z synem
-
Rodzina9 miesięcy agoCórce kupili mieszkanie, a syn dostał działkę
-
Życie8 miesięcy agoTeściowa wyrzuciła nas z domu, a 15 lat później przyszła do wnuczki
-
Historie4 miesiące ago– Zawsze wstydziłem się ojca, żyliśmy bardzo biednie. Latem najmowaliśmy się na wsi do wypasania krów. Albo pracowaliśmy u nas na polu. Jak złowiliśmy jakieś ryby, nigdy nie mogliśmy jej zjeść, bo to była szansa na zarobek. I w upał, i na mrozie ojciec stał przy drodze i próbował je sprzedać.