Ważne, żeby wiedzieć, kim jesteś i skąd pochodzisz

Ojciec Angeliki jeszcze w młodości wyprowadził się z żoną do Australii. Tak im się życie ułożyło. W Polsce oboje ciężko pracowali, a do wykarmienia mieli trójkę małych dzieci. Ciągle brakowało im pieniędzy, zwłaszcza gdy dzieci podrosły i poszły do szkoły. Nie wahali się więc długo, spakowali cały swój dobytek i wyjechali.

Angelika jest jedną z moich kuzynek. To z nią najwięcej się bawiłam i rozmawiałam, kiedy mieszkała jeszcze w Polsce. Byłyśmy w tym samym wieku, więc wiele nas łączyło. Nie przestała do mnie pisać nawet z dalekiej Australii. W swoich listach opisywała wszystko, od jedzenia po szkołę.

Dorosłyśmy, założyłyśmy własne rodziny. Angelika nadal mieszka w Australii. Teraz już nie piszemy do siebie listów, utrzymujemy kontakt przez media społecznościowe. Angelika wyszła za mąż za Australijczyka, urodziła bliźniaczki.

Pewnego lata, po raz pierwszy od bardzo długiego czasu, Angelika z rodziną w końcu przyjechała do Polski. Przyjęliśmy ich z otwartym sercem, postaraliśmy się, żeby czuli się komfortowo. Zabieraliśmy ich na wycieczki, spacerowaliśmy po mieście, chodziliśmy do kina i do teatru.

Najbardziej uderzyło mnie to, że mąż Angeliki potrafił powiedzieć nawet kilka zwrotów po polsku, a dziewczynki w ogóle mówiły prawie tak, jakby się tutaj urodziły. Angelika wyjaśniła, że ​​mimo tego, że mieszkają na innym kontynencie, chce, żeby jej córki znały swoje korzenie, zwyczaje i tradycje. A język ojczysty jest nieodłączną częścią ich tożsamości.